Ο λεγόμενος «Μονοθεϊσμός» έχει επικρατήσει,
εκεί που έχει επικρατήσει, με κύριο εργαλείο του την ομολογουμένως
υπεραποδοτική διαχείριση του ανθρώπινου φόβου.
Εκείνο που κατεξοχήν φοβούνται οι αφιλοσόφητοι άνθρωποι είναι η
«απώλεια», η «ανυπαρξία» και όλοι οι ανάλογοι όροι που ωστόσο σε
συμπαντικό επίπεδο στερούνται νοήματος, αφού τίποτε μέσα στο Είναι δεν μπορεί να «απωλεσθεί».
Καμία απολύτως «απώλεια» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε ένα
δεδομένο και άφθαρτο σύνολο, το οποίο απλώς φιλοξενεί μέσα του μία
ατελείωτη αλλαγή μορφών και καταστάσεων.
Ο αφιλοσόφητος άνθρωπος στην πραγματικότητα αγωνιά για το εάν ή όχι θα απωλέσει το πρόσκαιρο όσο και ασήμαντο «εγώ» του.