Η ΕΕ πρέπει να είναι ο εγγυητής της ειρήνης στην Ευρώπη και να προστατεύει τις τέσσερις μεγάλες ελευθερίες, τους ανθρώπους, τα αγαθά, τις υπηρεσίες και τα χρήματα. Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.

 

22 Σεπτεμβρίου 2023Δημιουργήθηκε από τον Dr. Νόρμπερτ βαν Χέντελ

Τι θέλουμε! Πολιτικό τηλεγράφημα

Από τον Dr. Νόρμπερτ βαν Χέντελ

1. Πρέπει επιτέλους να καταστεί σαφές και σαφές ότι είμαστε ισχυρά έθνη που οικοδομούμε πάνω στην ιστορία μας, τις παραδόσεις μας, τις οικονομικές μας δυνατότητες και, πάνω απ' όλα, τη χριστιανική μας θρησκεία.

2. Αυτό ακριβώς δεν θέλει η ΕΕ.
   Η ΕΕ πρέπει να είναι ο εγγυητής της ειρήνης στην Ευρώπη και να προστατεύει τις τέσσερις μεγάλες ελευθερίες, τους ανθρώπους, τα αγαθά, τις υπηρεσίες και τα χρήματα.
   Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.

3. Η κλιματική αλλαγή είναι γεγονός από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος.

Οι ανθρώπινες επιρροές, που δεν μπορούν ποτέ να αποδειχθούν επακριβώς επιστημονικά, μπορούν να έχουν επίδραση εδώ ή εκεί, αλλά είναι ασήμαντες για τη μεγάλη εικόνα.

Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν την καταστροφή εδραιωμένων οικονομιών, η οποία οδηγεί μόνο στην εξαθλίωση πληθυσμών που, για δεκαετίες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να γίνουν και να γίνουν οικονομικοί εταίροι σε έναν διεθνή κόσμο.

4. Όλοι έχουμε αποτύχει να αναγνωρίσουμε τη σημασία της γλώσσας.

Ο έμφυλος χαρακτήρας σημαίνει ότι το αυτονόητο γεγονός ότι οι άνθρωποι γεννιούνται αρσενικά ή θηλυκά έχει γίνει ασαφές.

Εάν μπορείτε να αλλάζετε φύλο κάθε χρόνο στη Γερμανία, για παράδειγμα, αυτό είναι μια διαστροφή που αναγνωρίζεται πολύ λίγο.

Αντιφάσκει με κάθε τρόπο την ιδέα της δημιουργίας να γίνει το φύλο κάθε ατόμου αυθαίρετο και έτσι να μετουσιωθεί ολόκληρες κοινωνίες.

Είναι παρόμοιο με το LGBTQ.

Κινητό, χειρότερο από μαριχουάνα…

 

Ζωή στην εποχή της ελλειμματικής προσοχής – Τα social media και το κακό που κάνουν σε ενήλικες και παιδιά

Σύμφωνα µε τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Γιόχαν Χάρι, το μότο της εποχής μας θα μπορούσε να είναι: «Προσπάθησα να ζήσω τη ζωή μου, αλλά κάτι μου απέσπασε την προσοχή». Ακούμε διαρκώς ότι ο σύγχρονος κόσμος μαστίζεται από αλλεπάλληλες κρίσεις. Κάποιες από αυτές παρουσιάζονται ως συγκριτικά ασήμαντες, καθώς ξεφουσκώνουν γρήγορα, ενώ άλλες εξακολουθούν να στοιχειώνουν για καιρό το συλλογικό μας φαντασιακό ως γνήσιες υπαρξιακές απειλές. Ο κίνδυνος που φέρνει η κλιματική κρίση, για παράδειγμα, είναι λόγος ικανός για να χάσει ακόμη κι ένας λιγότερο ευαίσθητος άνθρωπος τον ύπνο του.

Παρ’ όλα αυτά, καμία απ’ τις πραγματικές απειλές δεν μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνη, σε τέτοιον βαθμό τουλάχιστον ώστε να χρειάζεται ανάληψη σοβαρής δράσης για την αντιμετώπισή της, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να εστιάσουν κατάλληλα και να κατανοήσουν βαθιά ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα. Παραδόξως, το γεγονός ότι ακούμε σπάνια για την κρίση της προσοχής, είναι τεκμήριο της ενοχής της. Αδυνατούμε να δώσουμε προσοχή ακόμη και στο μήνυμα που μας λέει ότι δεν δίνουμε προσοχή.