
ΝΕΟ – 6 Αυγούστου 2022
Το πραξικόπημα τον Φεβρουάριο του 2014 αποτέλεσε το έναυσμα όχι για το αρχικό, αλλά για το τελικό στάδιο του ναζισμού της Ουκρανίας, που ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα και βρίσκεται σε άνοδο από το 1991.
Η ναζιστική ουσία του καθεστώτος του Κιέβου είναι πλέον προφανής σε όποιον ενδιαφέρεται έστω και ελαφρώς για το τι συμβαίνει στην Ουκρανία. Ωστόσο, οι ρωσικές αρχές [το φιλελεύθερο μπλοκ – SZ] και τα μέσα ενημέρωσης τα τελευταία οκτώ χρόνια, και ιδιαίτερα μετά την υπογραφή των Συμφωνιών του Μινσκ , δεν εστίασαν στον ναζισμό που ανθούσε στις όχθες του Δνείπερου, ελπίζοντας μέχρι το τέλος υλοποίηση του «Μινσκ 2».
Ως εκ τούτου, πολλοί Ρώσοι έχουν ένα φυσικό ερώτημα: πώς θα μπορούσε να «αναζωογονήσει» το μυαλό εκατομμυρίων ανθρώπων μέσα σε μόλις οκτώ χρόνια, οι οποίοι τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 2014 πήγαν σε μαζικές συγκεντρώσεις υπό ρωσικές σημαίες και τους ύψωσαν πάνω από διοικητικά κτίρια;