Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Οδηγίες για τη μεταθανάτια τύχη των ψυχών, δίνει ο περίφημος πάπυρος του Δερβενίου





Οδηγίες στους ζωντανούς και συμβουλές, ώστε οι ψυχές των νεκρών να έχουν την καλύτερη δυνατή μεταθανάτια τύχη, περιλαμβάνει ο πάπυρος του Δερβενίου, εύρημα μεγάλης αρχαιολογικής αξίας, που βρέθηκε το 1962 σε τάφο της περιοχής της αρχαίας Λητής, στο σημερινό Δερβένι.

Χάρη στην «ατυχία» του να καεί σε ταφική πυρά, τα γραφόμενα στον πάπυρο διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα, χαρίζοντάς του τη δυνατότητα να αποτελεί έναν από τους ελάχιστους παπύρους που διασώζονται σε ευρωπαϊκό έδαφος, λόγω της ευαισθησίας τους στην υγρασία. Ο πάπυρος του Δερβενίου εντάχθηκε το 2015 στον διεθνή κατάλογο του προγράμματος της Unesco «Μνήμη του κόσμου» και μαζί με τον μακεδονικό τάφο Μακρίδη Μπέη, που ανασκάφηκε για πρώτη φορά το 1910, θεωρείται ότι συνέβαλαν τα μέγιστα στην αρχαιολογική τεκμηρίωση όλης της πορείας της περιοχής της αρχαίας Λητής, από την προϊστορία μέχρι σήμερα.

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ – Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ



«Ότι (από) Δευκαλίωνος και Πύρρας Έλλην, εκ του οποίου Ελλάς και Έλληνες». Ελλάνικος 1a,4,F.6a & Σχόλ. Απολλώνιο Ρόδιο 248.7.

Υπήρχαν πολλοί κατακλυσμοί, όμως, το αναφέρει και ο Πλάτων στο διάλογο "Τίμαιος" (22CD και 23 Β).Στα κεφάλαια αυτά ο Πλάτων αναφέρει ένα μέρος της συζήτησης που είχε κάνει ο Σόλων με τους ιερείς της Αιγύπτου. Αναφέρουμε, τα συγκεκριμένα κεφάλαια(22ABCD, 23B):

" ...Κάποτε που θέλησε ο Σόλων να τους παρασύρει (εννοεί: τους ιερείς της Αιγύπτου) να μιλήσουν για τα παλιά γεγονότα, άρχισε να τους διηγείται για όσα εδώ στην Αθήνα θεωρούνται αρχαιότατα. Για τον Φορωνέα, τον οποίο ονόμασαν πρώτο και για τη Νιόβη και για τα μετά τον κατακλυσμό. Διηγήθηκε επίσης για τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, πως διαβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, και για τους απογόνους τους, και προσπάθησε να καθορίσει πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος, του είπε τότε: ...Πολλές καταστροφές ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτερες από πυρκαγιές και κατακλυσμούς, και οι μικρότερες από αμέτρητα άλλα αίτια. Π.χ. η παράδοση που επικρατεί εις τη χώρα σας ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων, ο γιος του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήσει τον ίδιο με τον πατέρα του δρόμο, και πυρπόλησε ότι υπήρχε πάνω στη γη και ο ίδιος κτυπηθείς από κεραυνό εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότητα είναι η παράλλαξη (σημείωση: μεταβολή της κυκλικής κίνησης) των περιστρεφόμενων γύρω από τη γη ουρανίων σωμάτων που προκαλεί καταστροφή για πολλά χρόνια, από τις πυρκαγιές, των όντων πάνω στη γη....".

Το Θάρρος των Αρχαίων Ελληνίδων -Έμπνευση για κάθε Σύγχρονη Γυναίκα



Δεν ξέρω πόσοι εκ των Ελλήνων είναι εις θέσιν να γνωρίζουν πόσες και πόσες αρχαίες Ελληνίδες μανάδες μας επέδειξαν έναν πρωτοφανή ηρωϊσμό όχι μόνον σε καιρούς
πολέμου, αλλά και σε ημέρες ειρήνης….

Η Λέαινα η άγλωττος ονομάστηκε έτσι, διότι είχε την τόλμη να κόψη με τα ίδια της τα δόντια την γλώσσάν της και να την φτύση κατάμουτρα στον βασανιστή της, που ζητούσε απ” αυτήν να πληροφορηθή τούς συνωμότες κατά του Ιππάρχου, πέριξ του Αρμοδίου, που ήτο φίλος της!

Η Τιμάνδρα, φίλη του Αλκιβιάδου, μόλις εδολοφόνησαν τον αγαπημένο της, δεν εδίστασε να πάρη το σώμά του, να το ενδύση και να το κηδέψη «λαμπρώς και φιλοτίμως», όπως γράφει ο Πλούταρχος.

Η Θαΐς η εταίρα, φίλη του Μ. Αλεξάνδρου, πέραν του αν κάποιοι συμφωνούν η διαφωνούν με την ενέργειάν της, για να εκδικηθή τους Πέρσες που κατέστρεψαν την Ελλάδα, δεν εδίστασε ν” αρπάξη πρώτη τον πυρσόν και να βάλη φωτιά στην Περσέπολη, συμπαρασύρουσα κι αυτόν ακόμη τον Μέγα Στρατηλάτη.