Αγαπητοί φίλοι,
Σαν σήμερα, στις 10 Απριλίου του 1826, οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Μεσολογγίου πραγματοποίησαν το τελευταίο βήμα προς την υπέρβαση της ανθρωπινότατας και την μεταρσίωσή τους στο ύψιστο ιδανικό της Ελευθερίας και του εκ του Ανθρώπου δυναμένου να εκπεμφθεί Φωτός!
Στη μνήμη τους και στα ιδανικά της Ελευθερίας, της τόλμης, του θάρρους, τη γενναιότητας είναι και το ποίημα ετούτο…
ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΟ ΚΑΛΛΟΣ!
Ξυπόλυτη στον Γολγοθά, μ’ αγέρωχη ανεβαίνει
μ’ ένα στεφάνι στα μαλλιά σαν από φως των αστεριών
κι ας έχει η νύχτα φυλακή το δόλιο της τα σώμα.
Μαζί της τ’ αετόπουλα τον ένδοξο σταυρό βοηθώντας να σηκώσει
τραγούδια πλέκουν από φως
κι απ’ της ψυχής τους τ’ άρωμα λουλούδια
και στεφανώνουνε το φως που απ’ την ψυχή πηγάζει
το φως που τη σεπτή της κεφαλή γλυκά την περιβάλλει.
Μερόνυχτα πολλά, βδομάδες, μήνες, χρόνια
παλεύουν μ’ όλα τα στοιχειά στον άνισο της ύλης τον αγώνα
μα άνθισε το στερέωμα χαμόγελα φωτός
τι είχε από πριν νικήσει ο φράχτης τούτος
στον μέγιστο, σ’ εκείνον πού ’ναι της ψυχής,
του πνεύματος τον άθλο.
