Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΟΝΙΔΙΩΜΑ


Έγραψε στις 29.09.2016 ο/η: Φυλακτού Ευγενία

Επιστροφή

Η ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει σε ομάδες δημιουργεί πολλές διαφορές. Τόσες, ώστε είναι έτοιμος να σκοτώσει ή να σκοτωθεί γι’ αυτές. Μαθαίνει να δεσμεύεται σε ιδεοληψίες περί διαφορών μεταξύ των ανθρώπων. Φυλετικών, θρησκευτικών, πολιτικών, εθνικών κ.ά..

Όλα αυτά σήμερα καταρρίπτονται από την επιστήμη. Ένας τομέας της, οι γενετιστές, αποδεικνύουν ότι οι όποιες αγκυλώσεις μας δεν έχουν καμία σημασία. Ούτε καν η εξωτερική μας εμφάνιση. Όλοι καταγόμαστε από τους ίδιους προγόνους κι από το ίδιο μέρος.

Είμαστε ένα είδος, το οποίο διαχωρίστηκε κι απέκτησε διαφορετικά εξωτερικά χαρακτηριστικά, λόγω κλιματικών επιρροών. Τίποτε άλλο δεν συνέβη σε αυτό το θηλαστικό, που είχε την ικανότητα της λεκτικής επικοινωνίας, της εξέλιξης και της προσαρμογής στα διάφορα περιβάλλοντα, που χρειάστηκε να επιζήσει.

 

 


Βαθιά μέσα στον καθένα μας, μία ιστορία περιμένει ν΄ακουστεί. Μία ιστορία περί φύλου, περιπέτειας και επιβίωσης. Ξεκινά από την Αφρική με την απαρχή τής ανθρωπότητας, κινείται μέσα από επικές ξηρασίες και εποχές παγετώνων και κλιμακώνεται σε όλη τη Γη.

Αυτή την ιστορία θα αφηγηθεί με ένα παράτολμο πείραμα. Μία μόνο ημέρα, σε έναν μόνο δρόμο, με το DNA μερικών απλών ανθρώπων, ανιχνεύονται τα αρχαία ταξίδια κάθε ανθρώπου που ζει σήμερα και αποκαλύπτεται πώς συνδεόμαστε όλοι στο ανθρώπινο γενεαλογικό δέντρο.
 
Η Νέα Υόρκη είναι ένα πρότυπο χωνευτήρι πολιτισμών. Αναρίθμητα πλήθη από όλο τον πλανήτη έχουν έλθει εδώ επί αιώνες αναζητώντας μια καλύτερη ζωή και ποτέ δεν έπαψαν να έρχονται. Αυτό είναι το σημείο με τη μεγαλύτερη ποικιλία στη Γη.

Κουίνς, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ. Ο κόσμος συρρέει στο υπαίθριο πανηγύρι της 30ής Οδού στην περιοχή Αστόρια, όπου ο γενετιστής Σπένσερ Γουέλς και η ομάδα του έχουν μια αποστολή. Να πάρουν δείγμα από πολλές διαφορετικές φυλές.

Παίρνουν δείγματα από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και επιχειρούν να αναπαραγάγουν το ταξίδι της ανθρωπότητας απ’ όλα τα μέρη της Γης σε αυτόν τον ένα και μόνο δρόμο.

Αυτό το μέρος είναι ένας μικρόκοσμος της Γης. Σε έναν και μόνο δρόμο κυκλοφορούν άνθρωποι από ολόκληρο τον πλανήτη. Από το Μπαγκλαντές, την Ταϊλάνδη, το Πακιστάν, το Εκουαδόρ, από κάθε γωνία της Αφρο-Καραϊβικής.

Είναι μία εκπληκτική ευκαιρία. Η δειγματοληψία ανήκει στο ευρύτερο Γενογραφικό Πρόγραμμα. Επί τέσσερα χρόνια το πρόγραμμα συλλέγει DNA από 350.000 άτομα ανά τον κόσμο. Βασικά, πρόκειται για μια αναζήτηση, προκειμένου να κατανοήσουμε τις καταβολές μας.

 


Ο γενετιστής δρ. Σπένσερ Γουέλς.
 

 
 
Λήψη δειγμάτων DNA
από διάφορους ανθρώπους στη Νέα Υόρκη
στο πλαίσιο ενός γενογραφικού προγράμματος.
 

 
Εκατοντάδες νεοϋορκέζοι συνωστίζονται, για να πάρουν κι εκείνοι απαντήσεις και να μάθουν το δικό τους αρχαίο παρελθόν. Αυτά τα τεστ DNA αφηγούνται μια σημαντικότερη ιστορία. Αντί να μας ταξιδεύουν μόνο μερικές γενιές, μας μεταφέρουν πολλές χιλιάδες γενιές πίσω.

Από όπου κι αν καταγόμαστε, όσο διαφορετικοί κι αν φαινόμαστε, αν ανατρέξουμε στις ρίζες του ανθρώπινου γενεαλογικού δέντρου ανακαλύπτουμε, ότι συγγενεύουμε όλοι. Καταγόμαστε από μια μικρή ομάδα Χόμο Σάπιενς, που άρχισαν να πορεύονται δειλά δειλά στην Αφρική πριν από περίπου 200.000 χρόνια.

 

Η αρχαιότερη εκπρόσωπος του γυναικείου γενετικού δέντρου όλων των ανθρώπων
έζησε μεταξύ Ανατολικής και Νότιας Αφρικής 150.000-200.000 χρόνια πριν.
 

Οι άνθρωποι δεν εγκατέλειψαν την Αφρική παρά μόνο πολύ αργότερα, όταν τους απομάκρυναν οι δύσκολοι καιροί ή τους έλκυσαν πιο εύφορα μέρη. Οι πρόγονοί μας προσαρμόστηκαν σε διαφορετικά κλίματα κι ως εκ τούτου οι άνθρωποι συγκαταλέγονται πλέον ανάμεσα στα πιο διαφοροποιημένα είδη του πλανήτη από πλευράς εμφάνισης.

Τα φαινόμενα όμως, μπορεί να απατούν. Σε γενετικό επίπεδο είμαστε πανομοιότυποι. Αν δείτε την ακολουθία DNA του μέσου ανθρώπου και συγκρίνετε την ίδια περιοχή με ένα άλλο, άγνωστό τους άτομο, είναι όμοιοι κατά 99,9%. Ανοιχτόχρωμοι, σκουρόχρωμοι, μεγαλόσωμοι, μικρόσωμοι, με κατσαρά μαλλιά, με ίσια μαλλιά, με καστανά μάτια, με γαλανά μάτια. Όλες οι διαφορές μας οφείλονται σε απειροελάχιστες γενετικές αλλαγές.

Για να ανιχνεύσουν το αρχαίο μας παρελθόν οι επιστήμονες μελετούν DNA, που παραμένει γενικώς απαράλλαχτο. Έχει κληροδοτηθεί από πατέρα σε γιο επί χιλιάδες γενιές και τελικώς οδηγεί σε έναν άντρα που ζούσε στην Αφρική πριν από 60.000 χρόνια. Δεν ήταν ο μόνος άνθρωπος τότε, αλλά, μόνο το δικό του χρωμόσωμα Υ διατηρήθηκε στους αιώνες. Όλοι οι άντρες σήμερα, έχουν ένα αντίγραφό του.

Για τις γυναίκες, το DNA προέρχεται από ειδικές κυτταρικές δομές, τα μιτοχόνδρια, που φέρουν άντρες και γυναίκες, αλλά κληροδοτούν μόνο οι μαμάδες. Και αυτά, οδηγούν σε μια γυναίκα, η οποία επίσης ζούσε στην Αφρική από 150.000 έως 200.000 πριν. Εκείνη είναι η παλιότερη ρίζα του γενεαλογικού μας δέντρου.

Η Αφρική είναι αυτή, από την οποία ξεκινά το ταξίδι όλων των σημερινών ανθρώπων. Είναι ένα έπος γεμάτο νέες τροπές και αλλαγές και ξεκινά από εκεί που αρχίζει και η ζωή.
 
 









Δεν το ξέρει ακόμα, αλλά η μητέρα
μόλις έχει κληροδοτήσει στο νεογέννητο
γιο της αυτό που άλλες μαμάδες
έχουν δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Γενετικούς δείκτες, που συνδέουν
το γιο της με τη γέννηση όλων μας.
 
 
Σε φωτογραφίες και αρχεία μπορούμε να βρούμε τις ρίζες μας ενδεχομένως πριν από περισσότερα από εκατό χρόνια. Δηλαδή μπορούμε να ανατρέξουμε τρεις γενιές πίσω. Το DNA μας όμως, μπορεί να μας ταξιδέψει πίσω, πάνω από 6.000 γενιές, μέσα από πολλές χώρες στην πιο αρχαία από τις γιαγιάδες μας.

Τότε, δεν υπήρχαν πολλοί από εμάς. Ζούσαν κάπου ανάμεσα στην ανατολική και νότια Αφρική. Αυτή η μικρή ομάδα ανθρώπων  προετοίμασαν το έδαφος για όλους μας. Με ένα μωρό τη φορά. Παρ΄ όλα τα μωρά, που έχουν μεσολαβήσει από τότε μέχρι μια σημερινή γυναίκα, το DNA μας παραμένει παρόμοιο κατά 99,9%.

Για να ανιχνεύσουμε τις ρίζες μας, οι επιστήμονες πρέπει να εξετάσουν το 0,1%, που διαφοροποιείται μέσα από τις απειροελάχιστες, τυχαίες μεταβολές των αζωτούχων βάσεων του DNA, της Κυτοσίνης (C), Γουανίνης (G), Θυμίνης (T), και Aδενίνης (A), που συσσωρεύονται στους γενετικούς μας κώδικες με τον καιρό. Οι επιστήμονες τα αποκαλούν δείκτες. Αυτοί οι δείκτες δεν μας αλλάζουν όψη, δεν μας κληροδοτούν κάποια ασθένεια ούτε μας κάνουν καλύτερο από οποιονδήποτε άλλον. Είναι απλώς στοιχεία, που μεταφέρονται με τις γενιές.

Πριν από 200.000 χρόνια, το DNA στα μιτοχόνδρια μιας γυναίκας της Αφρικής επηρεάστηκε από μερικές από αυτές τις τυχαίες αλλαγές. Ένα Α έγινε ένα G. Κάποια T έγιναν C. Άθελά της, μεταβίβασε αυτές τις αλλαγές στις κόρες της, οι κόρες της στις δικές τους κόρες και μέσα από περισσότερες από χιλιάδες κόρες, τις μεταβίβασε σε κάθε σημερινό άνθρωπο στον πλανήτη.

Ακριβώς όπως ένα γενεαλογικό δέντρο, οι δείκτες μάς επιτρέπουν να συνδέουμε ανθρώπους μέσα από την ιστορία. Εφ΄ όσον ανακύπτουν με σχετικά σταθερό ρυθμό, οι δείκτες λειτουργούν και σαν ρολόι εκτιμώντας πότε έζησαν οι άνθρωποι. Μελετώντας τον τρόπο συσσώρευσης των δεικτών λειτουργούν ακόμη και ως οδικοί χάρτες για να μάς δείξουν από πού προήλθαν οι πρόγονοί μας και πού μετακινήθηκαν. Οι επιστήμονες αποκαλούν τις διάφορες γραμμές καταγωγής «απλοομάδες» και υπάρχουν εκατοντάδες. Συνολικά, μας δίνουν ένα χρονικό πλαίσιο της ανθρώπινης μετακίνησης.

Στην περίπτωση μιας συμμετέχουσας στο Γενογραφικό Πρόγραμμα, βρέθηκε ότι ανήκει στην απλοομάδα J. Το J είναι ένας σχετικά πρόσφατος δείκτης, που συναντάται στην Ευρώπη. Το τέλος της διαδρομής των προγόνων της. Λίγο πιο πίσω στον χρόνο, βρίσκουμε το J να συνδέεται με το R στην Μέση Ανατολή. Πριν από αυτό, υπάρχει το Ν και τελικώς επιστρέφουμε στην Αφρική, το μοναδικό μέρος στην Γη, όπου συγκλίνει όλο το DNA μας.

Σύμφωνα με τα ρολόγια του DNA μας, πριν κάνουμε έστω ένα βήμα εκτός Αφρικής, μείναμε εκεί για πολύ καιρό. Σχεδόν τα τρία τέταρτα της ιστορίας μας ως είδος, περίπου 140.000 χρόνια. Για να ανακαλύψουμε τι μας ανάγκασε να φύγουμε τελικά, οι επιστήμονες συγκρίνουν το DNA ανθρώπων που έφυγαν από την Αφρική με εκείνους που παρέμειναν. Ιθαγενείς φυλές, όπως οι βουσμάνοι Σαν της νότιας Αφρικής.
  
Οι Σαν, είναι παγκοσμίως αποδεκτοί ως ο παλιότερος γενετικά διαφοροποιημένος ανθρώπινος πληθυσμός, ακόμη κι αν σήμερα οι πολιτιστικοί δεσμοί τους με το παρελθόν υπάρχουν κυρίως για χάρη των τουριστών. Οι δείκτες τους, τους συνδέουν με την αρχική μητέρα στην Αφρική, αλλά λίγο μετά διαχωρίζονται από την υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Πρόσφατα, το Γενογραφικό Πρόγραμμα χρησιμοποίησε DNA των Σαν, για να υποδείξει τις πιο πρώιμες κινήσεις μας στην Αφρική. Αυτή τη φορά σύγκριναν τα γονίδια των Σαν με άλλες αφρικανικές ομάδες. Όπως εκείνη, που κατοικεί σχεδόν 2.400 χιλιόμετρα βόρεια των Σαν, κοντά στο Σερενγκέτι της Τανζανίας. Τους Χατζάμπε. Οι Χατζάμπε, όπως και οι Σαν, συνδέονται με την αρχική γυναίκα της Αφρικής.

Μελετώντας τις διαφορές στο DNA τους όμως, οι επιστήμονες αποκάλυψαν, ότι περίπου πριν από 150.000 χρόνια ο ιδρυτικός μας πληθυσμός είχε χωριστεί στα δύο. Είναι το πρώτο παρακλάδι του γενεαλογικού μας δέντρου, oι πρώτες σημαντικές μετακινήσεις πληθυσμών, που έχουν μετρήσει τα γονίδιά μας. Η μία ομάδα έγιναν οι πρόγονοι των Σαν. Η άλλη, οι πρόγονοι των Χατζάμπε και άλλων αφρικανικών ομάδων και τελικώς όλου του υπόλοιπου κόσμου.

 


Παιδιά της φυλής των Σαν, Ναμίμπια.
 
 

 
Μέλη της φυλής των Χατζάμπε, Τανζανία.
 

  
Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς οδήγησε σε αυτόν τον διαχωρισμό, όλα τα σημάδια όμως, υποδεικνύουν το κλίμα. Μικρές αλλαγές στην τροχιά της Γης έφεραν μια νέα εποχή παγετώνων και το κλίμα μεταβλήθηκε για 100.000 χρόνια. Στο νότιο ημισφαίριο αυτό σήμαινε πάγο και κρύο. Στην Αφρική όμως, όλα ξεράθηκαν εξ ολοκλήρου.

Αυτή η περίοδος διήρκησε χιλιάδες χρόνια και οι γενετιστές λένε, ότι ήταν η πιο δυσοίωνη της ιστορίας μας. Καθώς συνωστίζονταν γύρω από πηγές νερού, οι οποίες συρρικνώνονταν, η ζωή των προγόνων μας κρεμόταν από μια κλωστή. Κανείς δεν γνωρίζει πόσο μεγάλος ήταν ο αρχικός ανθρώπινος πληθυσμός εξαιτίας της έλλειψης γενετικής διαφοροποίησης, όμως, λόγω της ξηρασίας απέμειναν μόλις 2.000 άνθρωποι. Ήμασταν ένα απειλούμενο είδος.
Με κάποιο τρόπο, οι άνθρωποι ξεπέρασαν την πληθυσμιακή ύφεση. Ίσως οι Χατζάμπε μάς διαφωτίσουν για το πώς τα καταφέραμε. Ο Σπένσερ Γουέλς συνεργάζεται με τον φύλαρχο Τζούλιους Ιντάγιο, για να καταγράψουν τις αρχαίες στρατηγικές επιβίωσης των Χατζάμπε βοηθώντας να διατηρηθούν και για μελλοντικές γενιές. Ο Τζούλιους ξέρει να διαβάζει το δάσος και τη σαβάνα, σα να είναι ένα βιβλίο. Συσσωρευμένη γνώση ίασης μέσω των φυτών, προηγμένα εργαλεία, γλώσσα. Κατά πολλούς επιστήμονες, οι πρόγονοί μας ανέπτυξαν τέτοιες δεξιότητες την περίοδο που κινδύνευε το είδος μας.

Πριν περίπου 70.000 χρόνια, κλιματικές αλλαγές υποδεικνύουν, ότι η ξηρασία στην Αφρική υποχωρεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Αρχαιολογικά στοιχεία αποκαλύπτουν την εμφάνιση εργαλείων σε όλη την ήπειρο. Και οι γενετική δείχνει νέες γραμμές καταγωγής. Ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξανόταν και πάλι. Και δεν σταμάτησε ποτέ.

Οι αρχαίοι πρόγονοι μας έκαναν μερικά βήματα, που άλλαξαν για πάντα τον κόσμο. Άφησαν πίσω τους την Αφρική.
 

Σε ένα ταϊλανδέζικο εστιατόριο στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, στο DNA μιας σερβιτόρας κι ενός σεφ, βρίσκουμε στοιχεία για εκείνους, που θα έκαναν τα πρώτα μοιραία βήματα εκτός Αφρικής. Η Τάο Σουντί και ο Κρινγκράι Τανγκτσιτσουμράν είναι ομοεθνείς. Οι πρόσφατοι πρόγονοι και των δύο είναι από την Κίνα και την Ταϊλάνδη. Και οι δύο ήρθαν στην Νέα Υόρκη αφήνοντας πίσω την οικογένειά τους
 
Οι αρχαίες καταγωγές του Κρινγκράι και της Τάο όμως, διαφέρουν πολύ. Ο Κρινγκράι δείχνει τελικώς πώς από την Αφρική οι άνθρωποι διασκορπίστηκαν σε όλη την Ασία. Η Τάο όμως, έχει δείκτες που οδηγούν στους πρώτους ανθρώπους, οι οποίοι έφυγαν. Ο δείκτης της, γνωστός ως Μ-star, συναντάται παντού στην Ασία, καθώς και σε ιθαγενείς ομάδες σε νησιά του Ειρηνικού και στην Αυστραλία.

Δεν γνωρίζουμε καλά γιατί οι πρόγονοι της Τάο έφυγαν από την Αφρική, πόσω μάλλον πώς εγκαταστάθηκαν στα νησιά του Ειρηνικού ωκεανού. Το δριμύ κλίμα ίσως τους έκανε να αναζητήσουν πιο εύφορα εδάφη. Ένας αυξανόμενος πληθυσμός ίσως να εξάντλησε τους πόρους. Ή ίσως να συνέβη ακριβώς το αντίθετο.

Κρινγκράι Τανγκτσιτσουμράν
 
Ο δρ. Κλάιβ Φινλέισον, διευθυντής στο Μουσείο του Γιβραλτάρ λέει: «Αν ευημερούν σε κάποιο περιβάλλον και ξαφνικά το περιβάλλον εξαπλώνεται εξαιτίας μιας κλιματικής αλλαγής αυτό αποτελεί το κίνητρο για να μετακινηθούν και να εξαπλωθούν οι άνθρωποι και σε άλλα σημεία του πλανήτη».

Μέχρι πρόσφατα, οι περισσότεροι επιστήμονες πίστευαν, ότι οι άνθρωποι κινήθηκαν βόρεια της Αφρικής, διέσχισαν τη χερσόνησο του Σινά και πέρασαν στη Μέση Ανατολή. Εφ΄ όσον αυτό όμως, προϋπέθετε να διασχίσουν την έρημο Σαχάρα πολλοί προσανατολίζονται ακόμη πιο νότια πλέον. Στο νοτιότερο άκρο της Ερυθράς Θάλασσας η Αφρική απέχει μόλις 28 χιλιόμετρα από την αραβική χερσόνησο.

Είναι ασαφές αν οι άνθρωποι θα είχαν δει την άλλη πλευρά εκείνη την εποχή. Τα πουλιά όμως, η σκόνη, ίσως μια πυρκαγιά στο δάσος να είχαν σηματοδοτήσει, πως κάτι υπήρχε εκεί έξω. Ίσως να περπάτησαν, να κολύμπησαν ή να ταξίδεψαν με βάρκες. Μα ό,τι και να συνέβη σχεδόν 60.000 χρόνια πριν, η γενετική υποδεικνύει ότι έφυγαν.

Εφ΄ όσον έφτασαν στην αραβική χερσόνησο δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο πλέον. Ως επιδέξιοι ψαράδες βρήκαν απεριόριστη θαλασσινή τροφή για χιλιάδες χιλιόμετρα. Ταξίδεψαν στις ακτές του Ιράν και του Πακιστάν, κάτω και γύρω από την Ινδία, μέχρι την νοτιοανατολική Ασία.

Οι πρόγονοι της Τάο έφτασαν στην Ταϊλάνδη πριν από 50.000 χρόνια. Παρ΄ ότι όμως, πολλοί με τον δείκτη της επέλεξαν να μείνουν εκεί, το κλίμα επέτρεψε σε πολλούς να προχωρήσουν κι άλλο. Σήμερα, χιλιόμετρα ωκεανού χωρίζουν την ασιατική ενδοχώρα από τα νησιά της Ιάβας, της Σουμάτρας και του Βόρνεο. Κατά την Εποχή των Παγετώνων όμως, όταν αχανείς εκτάσεις των ωκεανών είχαν παγώσει στους πόλους, η Γη ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος. Στους θερμούς τροπικούς, τα επίπεδα της θάλασσας ήταν σχεδόν εκατό μέτρα χαμηλότερα. Ως εκ τούτου, τα σημερινά νησιά ήταν ενωμένα τότε. Συνεχόμενη γη συνέδεε την Ασία με την νότια Ινδονησία, στα βόρεια της Αυστραλίας. Οι άνθρωποι μπορούσαν να περπατήσουν μέχρι την Ιάβα χωρίς να βρέξουν τα πόδια τους.

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εκεί. Κάποιοι πρόγονοι της Τάο παρέμειναν στην νοτιοανατολική Ασία, οι δείκτες τους όμως, βρίσκονται τόσο μακριά όσο στη Αυστραλία, σε φυλές όπως οι Αβοριγίνες.

 

 
Για να φτάσουν οι άνθρωποι στην Αυστραλία, ακόμη και με την χαμηλότερη στάθμη της θάλασσας
έπρεπε και πάλι να αντιμετωπίσουν εβδομήντα χιλιόμετρα ανοιχτών νερών.



Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς κατάφεραν οι άνθρωποι να περάσουν στην Αυστραλία. Ίσως ψάρευαν με σχεδίες και να τους παρέσυραν τα ρεύματα. Ή μπορεί το ταξίδι αυτό να ήταν σκόπιμο. Αν πιέζονταν εκεί όπου ήταν από άλλους λαούς ή από έλλειψη τροφής ίσως να το είχαν δοκιμάσει, να το είχαν διακινδυνεύσει.

Είτε ξεκίνησαν για μια νέα ήπειρο, είτε παρασύρθηκαν μέχρι εκεί, περίπου πριν από 45.000 χρόνια οι σύγχρονοι άνθρωποι έφτασαν στην Αυστραλία.

Στα βουνά των Φιλιππίνων ο δρ. Γουέλς και οι συνάδελφοί του μοιράζουν γενετικά αποτελέσματα στην τοπική ιθαγενή φυλή των Άιτα. Πρόκειται για έναν μικρόσωμο λαό με κατσαρά μαλλιά και σκούρο δέρμα. Αριθμούν μόλις 20.000 άτομα. Οι παλιότερες γενετικές γραμμές, που βρήκαν στους Άιτα εξιστορούν τον αποικισμό των Φιλιππίνων.

Μεγάλο μέρος του αρχαίου DNA των Άιτα έχει αλλοιωθεί με τους αιώνες και οι επιστήμονες ακόμη αποσαφηνίζουν τις λεπτομέρειες. Φαίνεται, όμως, ότι οι πρόγονοί τους, όπως κι εκείνοι της Τάο, πήραν τον ίδιο παράκτιο δρόμο φεύγοντας από την Αφρική. Περπάτησαν μέχρι εκείνα τα νησιά, όταν η στάθμη των νερών ήταν χαμηλή. Όταν ξεκίνησε η εποχή των παγετώνων πριν 11.000 χρόνια, αποκόπηκαν από τον υπόλοιπο κόσμο. Εφ΄ όσον το τροπικό κλίμα δεν θα διέφερε και πολύ από την Αφρικής, τα αφρικανικά τους χαρακτηριστικά δεν άλλαξαν ιδιαίτερα. Εκείνα της Τάο, από την άλλη, άλλαξαν.

Αποδεικνύεται, ότι ευθύνονταν οι πρόγονοι του Κρινγκράι. Αυτοί μετακινήθηκαν ανατολικά της Αφρικής λίγο μετά από εκείνους της Τάο ακολουθώντας ένα πολύ ψυχρότερο μονοπάτι στην ενδοχώρα. Έζησαν απομονωμένοι κάπου γύρω από την Κίνα για χιλιάδες χρόνια, όπου προφανώς προσαρμόστηκαν στο ψυχρό κλίμα της εποχής των παγετώνων. Σχεδόν πριν από 40.000 χρόνια, η αρχαία οικογένεια του Κρινγκράι ήταν εξίσου καρπερή ανταλλάζοντας τελικώς DNA με την οικογένεια της Τάο. Παρ΄ ότι οι πρόγονοι της Τάο διατήρησαν τον δείκτη M-star έχασαν την αφρικανική τους όψη.
 

Νέζλα και Μεχμέτ Ντεμιζρί.
Όλα αυτά θα αιφνιδιάσουν τον Κρινγκράι. Σύντομα θα μάθει, ότι όσον αφορά στους μητρικούς του προγόνους έχει λιγότερο κοινό DNA με την Τάο, απ΄ότι από τον επόμενο νεοϋορκέζο, έναν μετανάστη από την Τουρκία.

Η Νέζλα Ντεμιρζί και ο σύζυγός της Μεχμέτ ήλθαν στην Νέα Υόρκη πριν από τρία χρόνια. Η Νέζλα λέει, ότι η οικογένειά της ζει στην Τουρκία ή ίσως στην Γεωργία όσο μπορεί να θυμηθεί κάποιος. Φυσικά, το DNA της οδηγεί στην Αφρική.
 
Αντίθετα με το δείκτη M-star της Τάο όμως, που συναντάται κυρίως στην νότια ακτή της Ασίας, ο δείκτης Ν της Νέζλα δείχνει άλλους, που δεν έφυγαν από την Αφρική, παρά μόνο 10.000 χρόνια μετά της Τάο, περίπου πριν 50.000 χρόνια.

Περίπου τότε, η εποχή των παγετώνων που πάγωσε την Ευρώπη, που στράγγισε ωκεανούς, αποξήρανε την Αφρική, έκανε ένα προσωρινό διάλειμμα. Φύλλα πάγου έλιωσαν απελευθερώνοντας υγρασία στην ατμόσφαιρα, φέρνοντας βλάστηση στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής.

Οι πρόγονοι της Νέσλα θεώρησαν σπίτι τους την κατάφυτη Σαχάρα. Με άφθονο νερό και τροφή οι πληθυσμοί στην Αφρική άρχισαν να εξαπλώνονται. Ακολουθούσαν λιβάδια όλο και πιο βαθιά στην βόρεια Αφρική όσο ποτέ άλλοτε. Ίσως ακολούθησαν τον Νείλο στα σημερινά Σουδάν και Αίγυπτο. Κάποια στιγμή πέρασαν τη χερσόνησο του Σινά μέχρι την Ευρασία. Ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης από την Αφρική. Ανάμεσά τους και ένας από τους προγόνους της.

Οι πολιτισμοί έχουν απομακρυνθεί ποικιλοτρόπως με τις χιλιετίες. Όχι μόνο στον τρόπο ζωής μας, στην εμφάνισή μας και την τροφή μας, αλλά και στο μέσον με το οποίο επικοινωνούμε. Σήμερα οι άνθρωποι μιλούν περισσότερες από 5.000 γλώσσες σε ολόκληρο τον κόσμο. Περίπου 150 από αυτές μιλιούνται στο Κουίνς. Πολλές από αυτές στο δημοτικό σχολείο PS122.

«Κατάγονται από παντού», λέει η δασκάλα της ΣΤ΄Δημοτικού Τζιοβάνα Σαρατσίνι. «Έχω έλληνες στην τάξη, έχω παιδιά από το Μπαγκλαντές, από Ινδία, από Άπω Ανατολή, Νότια Αμερική. Τα περισσότερα μιλούν μια ξένη γλώσσα στο σπίτι». Η κ. Σαρατσίνι μιλά τρεις ξένες γλώσσες. Είναι ιταλίδα στην καταγωγή, σύντομα όμως, θα μάθει ότι έχει κοινό δείκτη Ν με την Νέζλα.

Κανείς δεν ξέρει πότε και πού λάβαμε το χάρισμα της ομιλίας. Οι περισσότεροι μάθαμε να μιλάμε από τους γονείς μας, που έμαθαν από τους δικούς τους γονείς και ούτω καθεξής.

Πριν από 50.000 χρόνια, μια ομάδα σύγχρονων ομιλούντων ανθρώπων φλυαρούσε στην Αφρική και έξω από αυτή. Πολλοί πρόγονοι της Τζιοβάνα έμειναν στην Μέση Ανατολή αυτό το διάστημα. Πολλοί περισσότεροι, όπως εκείνοι που μοιράζεται με τον αυτοκινητιστή Σουκτζίντερ Σινγκ, θα αρχίσουν να κινούνται ανατολικά σε μια περιοχή με λιβάδια, η οποία τότε εκτεινόταν μέχρι την Ασία.

Οι δείκτες του χρωμοσώματος του Σουκτζίντερ υποδεικνύουν, ότι οι πρόγονοί του έφυγαν από την Μέση Ανατολή, έφτασαν μέχρι τα Ιμαλάϊα κι έστριψαν νότια. Παρά τις προηγούμενες ομάδες ανθρώπων που ήδη κατοικούσαν εκεί, θα έκαναν την πρώτη μεγάλη αποίκηση της Ινδίας πριν από 35.000 χρόνια.

 

Όταν οι πρόγονοί μας εγκαταστάθηκαν στα βουνά της Κεντρικής Ασίας

πριν από 40.000 χρόνια, αυτά τα βουνά ήταν μια όαση.
 

Δεν θα το καταλάβετε από την όψη του, αλλά τουλάχιστον κάποιοι από τους προγόνους του 27χρονου Ντέιβ Ριντ ακολούθησαν το ίδιο μονοπάτι ανατολικά, όπως του Σουκτζίντερ. Ωστόσο, πριν φτάσουν στην Ινδία, κινήθηκαν βόρεια προς τα τα βουνά της Κεντρικής Ασίας. Ίσως να μην μοιάζει με ασφαλές καταφύγιο για οποιοδήποτε πλάσμα, πόσω μάλλον για ανθρώπους. Όταν οι πρόγονοι του Ντέιβ όμως, έφτασαν στις παγωμένες κοιλάδες πριν από 40.000 χρόνια, αυτή ήταν μία όαση.
 
 
Ντέιβ Ριντ
Δεν το ξέρει ακόμη, αλλά ο Ντέιβ Ριντ, μοντέλο, ηθοποιός και καλλιτέχνης, έχει κάποιους προγόνους στις παγωμένες πλαγιές της Κεντρικής Ασίας μαζί με περίπου το 50% όλων των ευρωπαίων ανδρών. Ο Ντέιβ γνώριζε κάποιους παππούδες του και άκουσε για τους προπαππούδες του. Όπως πολλοί αφρο-αμερικανοί όμως, όταν έψαξε πολύ πιο πίσω συνάντησε εμπόδια: «Η γιαγιά μου έλεγε, ότι πολλοί πρόγονοί μου ήταν από την Γκάνα. Πέρα από αυτό δεν ξέρω πολλά. Όταν ήλθαν ήταν σκλάβοι, δεν υπάρχουν έγγραφα. Είναι αδύνατον να γνωρίζεις την ιστορία σου από εκεί και πέρα».
 
Τα βουνά της Κεντρικής Ασίας είναι από τα τελευταία μέρη, που περιμένει να οδηγηθεί ο Ντέιβ. Στο Τατζικιστάν όμως, και σε άλλες απομακρυσμένες χώρες της περιοχής ο Γουέλς ανακαλύπτει, ότι ξεπήδησε ένα κομμάτι του DNA του Ντέιβ μαζί με του υπόλοιπου κόσμου. Αν ανατρέξουμε πίσω 40.000 χρόνια, βλέπουμε, ότι η πηγή όλων αυτών των αναμίξεων ήταν οι πρόγονοι του Ντέιβ.

Όταν ακολούθησαν τα λιβάδια σε αυτή την περιοχή από την Μέση Ανατολή, το κλίμα εναλλασσόταν από ψυχρές μέχρι σχετικά θερμότερες περιόδους. Παρ΄ όλα αυτά, αυτές οι ψηλές κορυφές παρείχαν έναν σταθερό και ζωτικό πόρο. Το νερό. Σε καλές εποχές ο κόσμος απομακρυνόταν από την σταθερή παροχή νερού και μετέβαινε στα λιβάδια για να κυνηγήσει. Σε δύσκολες εποχές οπισθοχωρούσαν στους πρόποδες του βουνού. Για χιλιάδες χρόνια το κλίμα εναλλασσόταν από κρύο σε θερμό. Και οι πρόγονοι του Ντέιβ αντεπεξέρχονταν. Έρραψαν ρουχισμό κι έχτισαν καταφύγια. Κυριολεκτικά σκληραγωγήθηκαν.

Ο δρ. Γουέλς λέει, ότι «έπρεπε να προσαρμοστούν σε πολλά. Η επιβίωσή τους ήταν πολύ δύσκολη. Πολύ διαφορετική από εκείνη, που είχαν συνηθίσει στην Αφρική. Προήχθησαν πολιτιστικά, λοιπόν, για να επιβιώσουν».

Περίπου πριν από 35.000 χρόνια, μια ξηρασία που προκλήθηκε από την εποχή των παγετώνων έκανε τα λιβάδια της Κεντρικής Ασίας να επεκταθούν προς τα έξω. Οι άνθρωποι εντόπιζαν ζώα βαθύτερα στις αρχαίες στέπες κι επεκτείνονταν ολοένα περισσότερο από τη βάση τους. Κάποιοι θα έστριβαν δεξιά προς την ανατολική Ασία και την Αμερική. Κάποιοι άλλοι όμως, όπως οι πρόγονοι του Ντέιβ Ριντ, θα έστριβαν αριστερά προς Ευρώπη δημιουργώντας ένα προφανές ερώτημα:

Εάν οι δείκτες του Ντέιβ οδηγούν σε αυτό το πρώιμο ευρωπαϊκό μονοπάτι, γιατί δεν έχει ευρωπαϊκή όψη; Από όσο γνωρίζει, ο Ντέιβ είναι γνήσιος αφρο-αμερικανός. Όταν πάρει τα αποτελέσματά του θα μάθει, ότι τουλάχιστον κατά το χρωμόσωμα Υ δεν είναι. Κάπου στην πορεία, πιθανότατα λόγω δουλείας, κάποιος προ-προ-προπάππος του ήταν ευρωπαίος, που απέκτησε παιδιά με μια γυναίκα αφρικανικής καταγωγής.

Αποδεικνύεται, πως αυτή η ανάμιξη γραμμών αίματος δεν είναι ασυνήθιστη. Περίπου το 35% των αφρο-αμερικανών έχει παρόμοιες ευρωπαϊκές καταγωγές. «Δεν τον προσδιορίζει βέβαια ως λευκό ή ως μαύρο», λέει ο δρ. Γουέλς. «Είναι απλώς γενετικοί δείκτες, που δείχνουν ένα κομμάτι της καταγωγής. Το υπόλοιπο γονιδίωμά του ίσως είναι εξ ολοκλήρου αφρικανικό».
 

Τζορτζ Ντέλις
Όσο μικρή κι αν είναι η σχέση του με την Ευρώπη όμως, αρκεί για να συνδέσει τον Ντέιβ Ριντ με τον Τζορτζ Ντέλις, έναν έλληνα που ζει σχεδόν μια ζωή στην Νέα Υόρκη. Ο Τζορτζ, που συνταξιοδοτήθηκε πρόσφατα, ήταν περιφερειακός διευθυντής μιας γειτονιάς μεταναστών πάνω από τριάντα χρόνια. Οι ψηφοφόροι του έχουν συρρεύσει εδώ απ’ όλο τον κόσμο.

Αν γυρίσουμε πίσω 2.000 γενιές με τη χρονομηχανή του DNA βλέπουμε, ότι πριν από 35.000 χρόνια, οι αρχαίοι πρόγονοι του Τζορτζ μπήκαν από τους πρώτους στην Ευρώπη. Όταν οι σύγχρονοι άνθρωποι εισήλθαν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο έπρεπε να αντιμετωπίσουν ένα τελείως διαφορετικό είδος. Τους Νεάντερταλ.
 
Οι Νεάντερταλ είχαν εγκατασταθεί την Ευρώπη 300.000 χρόνια προτού καταφθάσουν οι πρόγονοι του Τζορτζ. Προσαρμόστηκαν εκεί και ανέπτυξαν δεξιότητες για να ευημερήσουν. Παρ΄ ότι, όμως, είχαν φτιάξει δόρατα για κυνήγι στη ζεστή, υγρή Ευρώπη, μέσα σε μερικές χιλιάδες χρόνια από την άφιξή μας στην Ευρώπη, οι Νεάντερταλ πέρασαν στην αφάνεια. Παράλληλα, το κλίμα για άλλη μια φορά επέτρεψε στους σύγχρονους ανθρώπους να ευημερήσουν.
 
 
Μισέλ ΝτεΧεσούς
Η νεοϋορκέζικη ανατροφή τους με πορτορικανές ρίζες προκάλεσαν κρίση ταυτότητας για την Μισέλ ΝτεΧεσούς και την αδελφή της. Η ίδια λέει: «Ως νεοϋορκέζα-πορτορικανή, όταν πηγαίναμε στο Πουέρτο Ρίκο, τα ξαδέλφια μου μας κορόϊδευαν. Έλεγαν: αυτή είναι γκρίνγκα, από εκεί».
Δασκάλα και καθηγήτρια περί ποικιλομορφίας, η Μισέλ αποδέχεται την κληρονομιά της. Όπως πολλοί άλλοι, θέλει να την διατηρήσει: «Είχα πορτορικανό προπάππο με γονείς πορτορικανούς και ούτω καθεξής. Από όσο γνωρίζω, πάντα ήμασταν πορτορικανοί. Το βλέπω όταν κοιτάζομαι στον καθρέπτη. Βλέπω τη γιαγιά και την προγιαγιά μου. Είναι κάτι που τιμώ και υπερασπίζομαι έντονα».
 
Όπως πολλοί άλλοι λατινοαμερικανοί, οι πρόγονοί της ήταν από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν στην ήπειρο. Ανάμεσα στους πρώτους αμερικανούς. Για να κατανοήσουμε πώς βρέθηκαν εδώ πρέπει να γυρίσουμε πίσω 40.000 χρόνια πριν στην Κεντρική Ασία, όπου οι πρόγονοι της Μισέλ και του Ντέιβ Ριντ ταυτίζονταν. Ενώ οι πρόγονοι του Ντέιβ κινήθηκαν προς την Ευρώπη, ο μιτοχονδριακός δείκτης Β της Μισέλ κινήθηκε ανατολικά.
 
Πριν από 18.000 χρόνια, στο απόγειο της εποχής των παγετώνων, φύλλα πάγου με πάχος αρκετών χιλιομέτρων καλύπτουν την βόρεια Ευρασία και την αμερικανική ήπειρο. Με το νερό παγωμένο στους πόλους τα επίπεδα των ωκεανών πέφτουν κατά εκατό μέτρα περίπου. Οι άνθρωποι που πάσχιζαν να επιβιώσουν σε αυτή την αμείλικτη τούντρα μπορούσαν να περιπλανηθούν από την Ρωσία μέχρι την αμερικανική ήπειρο χωρίς καν να το καταλάβουν.

Αν κοιτάξουμε όμως ακόμη νοτιότερα, όσο πιο νότια μπορούμε να πάμε, ανακαλύπτουμε ότι ίσως έχουμε αφιχθεί νωρίτερα. Σε ένα σημείο ανασκαφών στο Μόντε Βέρντε της Χιλής, ίχνη από φύκια στις λεπίδες πέτρινων εργαλείων υποδεικνύουν, ότι άνθρωποι ζούσαν ήδη στο άκρο της Νότιας Αμερικής πριν από 14.000 χρόνια. Το σημείο, 55 χιλιόμετρα ανατολικά του Ειρηνικού αποκαλύπτει, ότι οι πρώτοι αμερικανοί εκμεταλλεύτηκαν τους πόρους της ακτής. Για παράδειγμα τα φύκια, για τροφή και φάρμακα. Ενισχύουν την άποψη, ότι το μονοπάτι από την Αλάσκα στην Αμερική, δεν ήταν από την ενδοχώρα, αλλά κατά μήκος της ακτής.

Όπως και να έχει, το Μόντε Βέρντε είναι η παλαιότερη τοποθεσία σε ολόκληρο τον Νέο Κόσμο. Ο τερματισμός της μεγαλύτερης κούρσας, που έκαναν ποτέ οι άνθρωποι. Υποδεικνύει, ότι οι πρόγονοι της Μισέλ διένυσαν πάνω από 16.000 χιλιόμετρα από την κορυφή της Αλάσκας μέχρι το άκρο της Νότιας Αμερικής μόλις μέσα σε 1.500 χρόνια. Αυτό ήταν το τέλος του μεγαλύτερου ταξιδιού των ανθρώπων. Ήταν ένα συναρπαστικό ταξίδι.

 
 
Μόντε Βέρντε της Χιλής:
Ο τερματισμός της μεγαλύτερης
κούρσας, που έκαναν ποτέ
οι άνθρωποι.
 

 
Οι πρόγονοι της Μισέλ συνέχιζαν να κινούνται στην αμερικανική ήπειρο συμπεριλαμβανομένων των νησιών της Καραϊβικής, όπως το Πουέρτο Ρίκο. Πριν από 11.000 χρόνια η εποχή των παγετώνων ήδη υποχωρούσε. Η γη που ένωνε την Ρωσία με την Αλάσκα εξαφανίστηκε στην θάλασσα. Οι πρώτοι αμερικανοί θα ήταν αποκομμένοι από την ανθρωπότητα μέχρι την εμφάνιση του Κολόμβου.

Από το 1492 οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, έχουν μετατραπεί σε ένα περίπλοκο μίγμα γονιδίων Παλιού και Νέου Κόσμου, όπως πολλοί λατινοαμερικανοί, που έχουν μεταναστεύσει στο Κουίνς. Ο Χόρχε Γκονζάλες, για παράδειγμα, έχει παρόμοιους δείκτες με την Μισέλ από την πλευρά της μητέρας του. Το χρωμόσωμα Υ, όμως, προέρχεται από μια άλλη ήπειρο. Ο ίδιος λέει: «Έχω ακούσει, ότι έχω έναν προ-προ-προπάππο από την Γαλλία, ο οποίος μετανάστευσε στο Πουέρτο Ρίκο. Μου είπαν ότι παντρεύτηκε μια ντόπια στα βουνά».
 
 
Ο Χόρχε Γκονζάλες, η γυναίκα του
Κέρι Νίκολσον και ο γιος τους Λέο.
Σε έναν μόνο άνθρωπο, γονίδια που έχουν διαχωριστεί από χιλιάδες χρόνια και χιλιόμετρα, ξανασμίγουν στον Χόρχε. Ο νεογέννητος γιος του, ο Λέο, είναι ακόμη πιο περίπλοκος. Η μαμά του, η Κέρι Νίκολσον Γκονζάλες, ακολούθησε πολύ διαφορετικό μονοπάτι στην Ευρώπη από τον μπαμπά του.

Ο Χόρχε Γκονζάλες λέει για τον γιο του: «Είναι προϊόν δύο ανθρώπων, που επεδίωκαν τα ίδια όνειρα. Όλα τους είναι κοινά και τυγχάνει να έχουν διαφορετικό γενετικό υπόβαθρο, το οποίο πιθανώς να μην είναι τόσο διαφορετικό όσο πιστεύουμε».
 
Όσο ο κόσμος μικραίνει ολοένα και περισσότερο, μωρά όπως ο Λέο γίνονται ο κανόνας. Ιδιότητες που διαμορφώθηκαν μέσα από χιλιάδες γενιές εξαφανίζονται μέσα σε ελάχιστες άλλες. Όσο συνεχίζουν να πέφτουν τα πολιτιστικά σύνορα ξέρουμε πλέον, ότι βιολογικώς ουδέποτε υπήρξαν αυτά τα σύνορα. Καθώς συναντιούνται άνθρωποι από κάθε κοινωνική τάξη θυμίζει μάλλον μια γιγαντιαία οικογενειακή συγκέντρωση.

Ξεκινήσαμε να δείξουμε, ότι σε μία μέρα και σε έναν μόνο δρόμο θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στα αρχαία βήματα κάθε σύγχρονου ανθρώπου. Μία φθινοπωρινή μέρα απέναντι από το Μανχάταν, η Κέρι και ο Χόρχε, η Νέζλα και ο Μεχμέτ, ο Ντέιβ, ο Τζόρτζ, η Μισέλ και περισσότεροι από εκατό άλλοι νεοϋορκέζοι συγκεντρώνονται για τα αποτελέσματα.

Η γενογραφική ομάδα ξεκινά χωρίζοντας το πλήθος σε πέντε ομάδες σύμφωνα με τους πιο πρόσφατους προγόνους τους. Κάθε ομάδα κρατά χρωματιστές σημαίες και ξεκινώντας από τις πιο πρόσφατες μεταναστεύσεις ο Γουέλς τους ταξιδεύει στο παρελθόν.

Η πρώτη ομάδα με τα κόκκινα σημαιάκια είναι απόγονοι των πρώτων κατοίκων της αμερικανικής ηπείρου, των ιθαγενών αμερικανών. Μαθαίνουν πώς οι πρόγονοί τους έφυγαν από την Ασία μέσω μιας παγωμένης γέφυρας γης, αναζήτησαν τροφή στις ακτογραμμές και έφτασαν στο άκρο της Νότιας Αμερικής. Είναι το πιο απομακρυσμένο άκρο στο ανθρώπινο ταξίδι.

Στο άλλο άκρο της Γης, ο Γουέλς μεταφέρει στην ομάδα με τα μπλε σημαιάκια, τη μεγάλη ομάδα με τα μπλε σημαιάκια των ευρωπαίων πώς οι καλλιτέχνες πρόγονοί τους, που κατασκεύαζαν εργαλεία και πετούσαν δόρατα, επικράτησαν τελικώς των Νεάντερταλ.

Ο Τζορτζ Ντέλις λέει: «Έμαθα, ότι είμαι ξάδελφος του Τζίλντο Σπαντόνι. Είναι κροάτης και γνωριζόμαστε από παιδιά. Ένας μαύρος αστυνομικός δίπλα μου υποτίθεται πως ήταν ευρωπαίος. Αναρωτήθηκα πώς ήταν δυνατόν».

«Ποτέ δεν περίμενα να είμαι με τους ευρωπαίους», λέει ο Ντέιβ Ριντ «και όχι με τους αφρικανούς. Σπάνε όλα τα καλούπια περί φυλών και της αντίληψης περί καταγωγής. Ανυπομονώ να το δείξω στους γονείς μου».

Οι εκπλήξεις συνεχίζονται, όταν κόκκινα και γαλάζια σημαιάκια συγκλίνουν στην Κεντρική Ασία: «Όλοι μοιράζεστε έναν κοινό γενετικό δείκτη», λέει ο δε. Γουέλς. «Έναν άνθρωπο, που κατοικούσε στην Κεντρική Ασία πριν από 40.000 χρόνια. Τότε δεν υπήρχαν ευρωπαίοι, ιθαγενείς, αμερικανοί. Ήταν κεντροασιάτες».

 
 
Όποιες κι αν είναι οι πεποιθήσεις μας, η καταγωγή και η όψη μας τώρα ξέρουμε, ότι όλοι οι άνθρωποι
στη Γη έχουν άρρηκτους δεσμούς. Όλες οι διαφορές που δημιουργούμε για τους εαυτούς μας,
ο ρατσισμός, οι διαφορές στις θρησκείες και το χρώμα του δέρματος δεν θα έπρεπε να έχουν
πια σημασία, γιατί καταγόμαστε από το ίδιο μέρος.
 

Ακολουθούν οι ασιάτες από Ανατολική και Νότια Ασία. Μια ομάδα επεκτάθηκε εκτός Κεντρικής Ασίας και εγκαταστάθηκε σε μέρη όπως η Νότια Σιβηρία και η Κίνα. Η άλλη διέπλευσε πρώτη τον Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό κι έφτασε στην Αυστραλία.

Είτε διέπλευσαν τον Νείλο και πέρασαν την χερσόνησο του Σινά είτε ψάρεψαν στην αραβική χερσόνησο, η ομάδα της Μέσης Ανατολής ανακαλύπτει ότι πριν από 50.000 χρόνια, οι πρόγονοί τους ήταν από τους πρώτους, που πάτησαν σε μία νέα ήπειρο.

Πλέον έχουμε δύο ομάδες. Τους απόγονους όλων όσοι εγκατέλειψαν την Αφρική και εκείνους, που δεν έφυγαν ποτέ. Τότε, περίπου πριν από 60.000 χρόνια, οι δύο ομάδες γίνονται μία.
Αν μη τι άλλο, αυτό το πείραμα αποδεικνύει, ότι η ανθρώπινη οικογένειά μας είναι πολύ πιο συνδεδεμένη απ' ότι νομίζουμε.

Καλώς ήλθατε στην πατρίδα σας!



Σημείωση:
Δείτε την ταινία:
του Chad Cοhen: «Τhe human family tree»,
παραγωγής Νatiοnal Geοgraphic, στην οποία
έχει βασιστεί το παραπάνω άρθρο.


Διαβάστε ακόμα
στην «Ελεύθερη Έρευνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου