ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
Το
Ελληνικό Έθνος έβαλε το
Χάος σε Τάξη !!!
Όταν οι 5
αισθήσεις και το μυαλό είναι ακίνητα
και η ίδια η λογική αναπαύεται στη σιωπή, τότε
ξεκινά το υπέρτατο Μονοπάτι.
« Το βύθισμα εντός του αιωνίου είναι το
τέλος της φιλοσοφίας, όπως ακριβώς το τέλος της θρησκείας είναι
Το βύθισμα εντός των μυστηρίων ».
Πλούταρχος
Προσωκρατικοί Η Ψυχή
του Κόσμου
ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ : Ο ΣΟΦΟΣ ΠΟΥ ΕΠΣΚΕΠΤΟΤΑΝ
ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
Ο Αναξαγόρας (500-420 π.κ.ε.) έλεγε
ότι ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η θεωρία και η ελευθερία που
πηγάζει από αυτήν.
Ο Αναξαγόρας υπήρξε το πρότυπο του
σοφού ανθρώπου, που αφιέρωσε τη ζωή του στην έρευνα και στην ανακάλυψη της
αλήθειας.
Ο Αναξαγόρας γεννήθηκε στις
Κλαζομενές της Μικράς Ασίας, από πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια.
Σε πολύ νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στις
φιλοσοφικές σπουδές με υπέρμετρο ζήλο και αγώνα, παραμελώντας τελείως την
εποπτεία της περίουσίας του.
Ουσιαστικά, έχασε την περιουσία του
για χάρη της φιλοσοφίας και της αναζήτησης της αλήθειας.
Δεν γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι δάσκαλοι
του (όχι τυχαία, όπως θα δούμε παρακάτω).
Ασχολήθηκε πολύ όχι μόνο με τη
φιλοσοφία, αλλά και με τη γεωμετρία και με την αστρονομία, και θεωρείται ο
αστέρας της αστρονομίας.
Ο Φιλόστρατος μαρτυρεί ότι ο
Αναξαγόρας τις νύχτες έκανε αστρονομικές παρατηρήσεις από την κορυφή του
μικρασιατικού όρους Μίμαντος, απέναντι από τη Χίο, και από την κορυφή εκείνου
του βουνού «επισκεπτόταν τα ουράνια»: «Κλαζομένιον Αναξαγόραν από του κατά την
Ιωνίαν Μίμαντος επεσκέφθαι τα εν τω ουρανώ».
Ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στις σκιές
της Μικράς Ασίας κι έφτασε στην Αθήνα σε ηλικία 44 ετών, καλεσμένος από τον
στρατηγό Ξάνθιππο, πατέρα του Περικλή, για να αναλάβει τη διδασκαλία του γιου
του.
Ο Περικλής έμαθε από τον Αναξαγόρα
ότι ήξερε.
Από τότε, οι δυο τους ήταν οι
καλύτεροι φίλοι, ο Αναξαγόρας ήταν ο σύμβουλος του Περικλή· κι ο Περικλής
αγαπούσε με πάθος τον δάσκαλο του και τον τιμούσε σε όλη του τη ζωή.
Μπορεί ο Αναξαγόρας να ήταν ο
μεγαλύτερος αστρονόμος και -κατά τη γνώμη μου και όχι μόνο- ο πατέρας της
επιστημονικής φαντασίας, αλλά στην ακμάζουσα και πολιτισμένη και
«φιλοσοφημένη» Αθήνα του «χρυσού αιώνα», η αστρονομία ήταν απαγορευμένη με
ποινή θανάτου!
Εκεί βασίλευε ακόμη η δεισιδαιμονία,
την οποία οι Αθηναίοι εξόρκιζαν μόνο στα λόγια και όχι στην πράξη.
Η αστρονομία ήταν εχθρός της
θρησκείας, απασχόληση των ασεβών και των άθεων, επικίνδυνη για την κοινωνική
τάξη και τον δημόσιο βίο!
Το ίδιο ίσχυε στις περισσότερες
πολιτείες της αρχαιότητας, όπως το είχε επιβάλλει το ιερατείο.
Στην Αθήνα, ο συγκεκριμένος νόμος
ψήφισμα όριζε ότι αποτελεί αφορμή καταγγελίας και διάπραξη μεγάλου δημόσιου
αδικήματος η διδασκαλία αθεϊστικών δοξασιών και η ανάπτυξη θεωριών αναφερόμενων
στα άστρα και στα αστρονομικά φαινόμενα.
Στην αρχαία Ελλάδα, η αρχή και οι
νόμοι του κόσμου και η «γένεση των όντων» ανακατεύονταν ακόμη και στα
γενεαλογικά δέντρα των απλών ανθρώπων, αποκαλύπτοντας δεσμούς με κάποιον θεό ή
θεά.
Βέβαια, στη Θήβα, ο Φιλόλαος, μαθητής
του Πυθαγόρα, μπορούσε να κηρύττει πως η Γη δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος
αλλά μόνο ένας πλανήτης που μεταξύ πολλών άλλων περιστρεφόταν γύρω από μια
«κεντρική φωτιά», αλλά στη Θήβα δεν υπήρχε κανείς που να καταλαβαίνει τι
έλεγε ο Φιλόλαος, τον οποίο γενικά είχαν για τρελό, κι ούτε οι ιερείς δεν
του έδιναν σημασία.
Αλλά στην Αθήνα, σε μια παρόμοια
συζήτηση όλοι θα είχαν αντιληφθεί ότι ενδεχόμενες επιπλοκές και τις
ανεπιθύμητες προεκτάσεις και θα ρωτούσαν τον δάσκαλο μιας τέτοιας ιδέας, με
ποιον τρόπο όλα αυτά ταίριαζαν με τον Δία και την κοσμογονία που καταγόταν από
αυτόν.
Ούτε ο Περικλής τόλμησε να καταργήσει
τον νόμο που απαγόρευε την αστρονομία ως εχθρό της θρησκείας και του λαού.
Ο Αναξαγόρας ήταν ένας ονειροπόλος,
που ενδιαφερόταν περισσότερο για τα επουράνια απ’ ό,τι για τα επίγεια και
ταξιδεύοντας και συζητώντας είχε συλλέξει όλες τις μυστικές νέες ιδέες που,
αντιστασιακά, μέσα στη μαυρίλα του ιερατείου που επικρατούσε παντού,
προσπαθούσαν να φωτίσουν τον νου των σοφών ώστε να αποκαλύψουν στους ανθρώπους
τη φύση του σύμπαντος.
Ο Δημόκριτος από τα Άβδηρα έλεγε ότι
ο γαλαξίας δεν ήταν τίποτε άλλο από αστρική σκόνη, ο Εμπεδοκλής στον Ακράγαντα
έλεγε ότι το φως των αστέρων χρειάζεται κάποιο χρόνο για να φτάσει στη γη και
άρα ίσως να μη βλέπουμε την αληθινή εικόνα του ουρανού, ενώ ο Παρμενίδης ο
Ελεάτης αμφέβαλλε ότι η γη είναι επίπεδη και πίστευε πως μάλλον είναι σφαιρική
κι ο Ενωπίδης στη Χίο είχε υπολογίσει τη γωνία που σχηματίζει η ελλειπτική
τροχιά της Γης με τον ουράνιο ισημερινό, και ο Ικέτας στις Συρακούσες είχε ήδη
διακηρύξει ότι η Γη κινείται γύρω από τον εαυτό της.
Ο Αναξαγόρας ήταν ένας παράξενος
άνθρωπος και καλοκάγαθος, που παραμέλησε την περιουσία του για το κυνήγι των
άστρων και την εξήγηση των μυστηρίων του κόσμου.
Έλεγε ότι δεν χρειάζεται να
επικαλεσθεί κανείς το υπερφυσικό για να εξηγήσει κάτι το φυσικό.
Έλεγε ότι η Γη περιστρέφεται και
είναι τυλιγμένη από περίβλημα σέρα, του οποίου οι πυκνώσεις και αραιώσεις
οφείλονται στην ηλιακή θερμότητα και είναι η αιτία των ανέμων (2.200 χρόνια
πριν η νεότερη επιστήμη το επιβεβαιώσει).
Εξηγούσε τη δημιουργία του σύμπαντος (από
το χάος, ώσπου μια ουράνια δίνη με τη φυγόκεντρο δύναμη της αποχώρισε τα
τέσσερα στοιχεία, από τους συνδυασμούς των οποίων τελικά δημιουργήθηκαν οι
οργανικές μορφές), την πτώση των μετεωριτών (μάλιστα κάποτε προέβλεψε πότε και
πού θα πέσει ένας μετεωρίτης), τις εκλείψεις του ήλιου (που έλεγε ότι
δημιουργούνταν από τη σελήνη, που ήταν υλικό σώμα, πέτρινο, το οποίο
παρεμβαλλόταν ανάμεσα στη Γη και στον ήλιο και προκαλούσε το φαινόμενο της έκλειψης,
ενώ έλεγε ότι η σελήνη δεν είχε δικό της φως αλλά κατόπτριζε το φως του ήλιου),
και άλλα πάρα πολλά.
Επίσης έλεγε και πολλά ακόμη πιο παράξενα πράγματα, όπως το ότι υπήρχαν και άλλοι
κόσμοι εκτός από τη Γη, πλανήτες στον ουρανό, όπου κατοικούσαν άνθρωποι
εξωγήινοι, πού είχαν πολιτισμούς όπως και οι γήινοι, και περιέγραφε τα σπίτια
τους και τις ενδυμασίες τους και τις συνήθειές τους.
Σύμφωνα με τους νόμους της Αθήνας όλα
αυτά είχαν ένα βασικό ελάττωμα:
ο Αναξαγόρας δεν ανέφερε καθόλου τον
Δία, λες και αυτός δεν είχε λάβει μέρος σε τίποτε από όλα αυτά, δηλαδή δεν
υπήρχε.
Που ήταν οι θεοί σε όλα αυτά;
Ο Αναξαγόρας έλεγε ότι υπήρχε μόνο
ένα υπέρτατο ον, που το ονόμαζε «ο Νους».
Αυτός ήταν ο πατέρας της κοσμικής
δίνης, απ’ αυτόν καταγόταν το ανθρώπινο πνεύμα, αυτός βρισκόταν πίσω από τα
μεγάλα μυστήρια του σύμπαντος, αυτός ο Κοσμικός Νους ένωνε όλα τα πράγματα.
Αυτόν τον «Νου» ο Αναξαγόρας τον
ανέφερε και τον επικαλούνταν τόσο συχνά, που οι Αθηναίοι άρχισαν να τον
κοροϊδεύουν και να τον φωνάζουν «Νου», όταν περνούσε στο δρόμο έλεγαν «να ο
Νους!» και όταν κάποιος έλεγε κάτι παράξενο, έλεγαν «να ρωτήσουμε τον Νου να
μας πει τι είναι».
Κορόιδευαν τον σοφότερο των ανθρώπων
την εποχή τους.
Είναι προφανές ότι συχνά ο Αναξαγόρας
επικαλούνταν αυτόν τον «Νου», ως άλλοθι για να ξεγλιστρά από την κατηγορία της
αθεΐας, αφού πολλοί μην καταλαβαίνοντας τι ακριβώς εννοούσε νόμιζαν
ότι ίσως εννοούσε τον Δία.
Αλλά ίσως και όχι, οπότε τον
υποπτευόντουσαν έτσι κι αλλιώς.
Ώσπου μια μέρα σιγουρεύτηκαν: στη
διάρκεια μιας, θυσίας προς τους θεούς, βρέθηκε ένα κριάρι με ένα μόνο κέρατο.
Οι ιερείς που ήταν στην τελετή το
ερμήνευσαν αυτό ως υπερφυσικό σημάδι από τους Θεούς.
Τότε ο Αναξαγόρας, που δεν πίστευε σε
υπερφυσικά φαινόμενα και θεϊκούς οιωνούς, τους κατέκρινε δημόσια κόβοντας το
κεφάλι του ζώου, κάνοντας ανατομία του κρανίου του κριού και δείχνοντάς τους
πως το μοναδικό κέρατο ήταν ένα φαινόμενο που είχε δημιουργηθεί εξαιτίας μιας
ανώμαλης ανάπτυξης του εγκεφάλου, ο οποίος είχε συγκεντρωθεί σε οξεία γωνία στο
μπροστινό μέρος του κεφαλιού του ζώου, κι έτσι αναφυόταν ένα μόνο κέρας διότι
το δεύτερο εμποδίζονταν να φυτρώσει.
Ο Κλέωνας, ένας ορκισμένος αντίπαλος
του Περικλή και της παρέας του, βρήκε την ευκαιρία-να πάρει τον κλήρο με το
μέρος του, προτείνοντας στους ιερείς ότι ο «Νους» δεν ήταν παρά μια δικαιολογία
του Αναξαγόρα για να κάνει αίρεση.
(Επιπλέον, οι ιερείς και η Πολιτεία
έλεγξαν τις φήμες για τις διδασκαλίες του και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι
ασχολούνταν με την απαγορευμένη αστρονομία.
Να γιατί κατέληγε σε όλες αυτές τις
ασέβειες κι άρα ιδού πόσο δίκιο είχε ο νόμος.
Ο Αναξαγόρας συνελήφθη και
κατηγορήθηκε για ασέβεια, μπροστά σε μία πραγματική Ιερά Εξέταση, που εξέτασε
με όλες τις λεπτομέρειες το βιβλίο του «Περί φύσεως».
Στο έργο αυτό, μεταξύ άλλων
ανοσιουργημάτων, υπήρχε γραμμένο πως ο ήλιος, που η επίσημη θρησκεία τον
θεωρούσε θεό, δεν ήταν παρά μία ουράνια μάζα από πυρακτωμένες πέτρες!
Μάταια τον υπερασπίστηκε ο Περικλής.
Τον φυλάκισαν αμέσως και τον άφησαν
να περιμένει την εκτέλεση του.
Ο Αναξαγόρας, που κατοικούσε «εις το
εσωτερικόν του εαυτού» του, έλεγε ότι για να αντιμετωπίζει τα ενδεχόμενα
δυσάρεστα εξωτερικά περιστατικά, χρησιμοποιούσε την «εκ των προτέρων
αντίκρυσή» τους:
«Πρέπει να ενδιατρίβει κανείς με τη
σκέψη του εκ των προτέρων, σε εκείνα τα οποία ενδεχομένως θα συμβούν
και, ενώ δεν συνέβησαν ακόμη, να τα αντικρίζει σαν να συνέβησαν».
Επίσης, ο Ευριπίδης, που ήταν μαθητής
και φίλος του Αναξαγόρα, αναφέρει σε ένα διασωθέν απόσπασμα μιας χαμένης
τραγωδίας (θησεύς):
«Εγώ, διδαχθείς από κάποιον σοφό
άνθρωπο, έβαζα πάντοτε στη σκέψη μου πίθανές συμφορές, έτσι ώστε στην περίπτωση
που θα μου συνέβαινε μια δυστυχία από εκείνες που έβαζα στον νου μου, να μην με
καταλάβει αιφνιδίως και μου προξενήσει μεγαλύτερη λύπη…»
(Ο χαρακτηρισμός «κάποιος σοφός
άνθρωπος» αντικαθιστούσε το «απαγορευμένο» όνομα του Αναξαγόρα) .
Έτσι, ο Αναξαγόρας, ο «Νους», είχε προδεί την καταδίκη του και τη φυλάκιση του
και την ενδεχόμενη εκτέλεση του, και δεν βρέθηκε προ καμίας εκπλήξεως, ούτε
λυπήθηκε.
Λένε ότι στη φυλακή, αδιαφορώντας για
τις «εξωτερικές περιστάσεις», έγραφε ένα σύγγραμμα για τον τετραγωνισμό του
κύκλου τον οποίο είχε εμπνευστεί ανάμεσα σε όλα αυτά.
Ο αγαπημένος του μαθητής, ο Περικλής,
κατάφερε την τελευταία στιγμή να τον φυγαδεύσει από τη φυλακή και να τον
στείλει μακριά από την Αθήνα, πριν τον σκοτώσουν (όπως αργότερα το ίδιο θα
προσπαθούσαν να κάνουν, ανεπιτυχώς, οι μαθητές του Σωκράτη για τον δάσκαλο
τους).
Ο Αναξαγόρας τελικά κατέφυγε στη
Λάμψακο του Ελλησπόντου,
(όπου ο Περικλής του έστελνε
χρηματική βοήθεια μέχρι το τέλος της ζωής του).
Εκεί ο Αναξαγόρας έζησε τα υπόλοιπα
χρόνια του ευτυχισμένος, διδάσκοντας ανάμεσα σε πιστούς μαθητές που τον
τιμούσαν και τον αγαπούσαν, και οι πολίτες της Λαμψάκου τον εκτιμούσαν και τον
θαύμαζαν επίσης.
Όταν του θύμιζαν την καταδίκη του από
τους Αθηναίους, ο Αναξαγόρας κουνούσε το κεφάλι και έλεγε:
«Οι καημένοι, δεν ξέρουν ότι η φύση
έχει ήδη καταδικάσει και τους ίδιους…»
Όταν πέθανε, οι κάτοικοι της Λαμψάκου
τον τίμησαν κάνοντας την ταφή του με δημόσια δαπάνη, και ανέγειραν μνημεία
αφιερωμένα στον Νου και στην Αλήθεια.
Λέγεται ότι κατά τις τελευταίες
ημέρες του, όταν τον είχαν ρωτήσει πώς ήθελε να τον θυμούνται, ο Αναξαγόρας
είχε παρακαλέσει τους άρχοντες της πόλης και εισακούστηκε, κάθε χρόνο στην
επέτειο του θανάτου του να έχουν αργία τα σχολεία, ώστε τα παιδιά να παίζουν
ελεύθερα.
@Παντελής Γιαννουλάκης /από το βιβλίο
του
«Η αλήθεια για τους αρχαίους Έλληνες
φιλοσόφους»
Απο
τις θεωρίες των Ορφικών προήλθαν οι
πρώτες αρχές της Φυσιολογίας , της Κοσμογονίας , της
Φιλοσοφίας και της
Θεογονίας , οι οποίες
διετυπώθησαν αργότερον απο τους Προσωκρατικούς .
Αν
δεν είχαν δουλευθεί
εν σπέρματι όλες οι
ιδέες απο την
εποχή των Ορφικών ασφαλώς
δεν ήτο δυνατόν
να ξεπεταχθούν απο το
πουθενά κατά την
εποχή των Προσωκρατικών [« Το Αρχαίον Ελληνικόν Πνεύμα » Εγκυκλ. ΗΛΙΟΣ
].
Τι απέδειξαν οι Ορφικοί Υμνοι
;
Οι
Ορφικοί ερεύνησαν τον εσωτερικόν
κόσμο του Ανθρώπου-ήτοι
την ψυχή του -και
τον εξωτερικό κόσμο, το Σύμπαν.
Οι
Ορφικοί πρώτοι ερεύνησαν το Αίτιον
και τον Σκοπό
των πραγμάτων και
των εμπειρικών καταστάσεων Οπως αποδεικνύεται από τις
αστρονομικές ερμηνείες των παρατηρήσεων των οι Ορφικοί προφανώς
εγνώριζαν και κατέγραψαν φυσικά
φαινόμενα του 3.600 π.Χ, του
5.000 π.Χ και του 11.860 π.Χ, γεγονος που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Τα
αστρονομικά δεδομένα ομιλούν απο
μόνα τους . Αλλά
για να κάνουν
αυτές τις παρατηρήσεις και
να διατυπώσουν αυτές
τις προχωρημένες απόψεις
για τον Ανθρωπο
και το Σύμπαν
θα πρέπει κανονικά να
είχαν μιά μακρά περίοδο
ερεύνης προ των
ημερομηνιών που αναφέρονται τα
φυσικά φαινόμενα .
Αυτό
δεν είναι προγονολοτρεία όπως πολλοί θέλουν να το
παραστήσουν αλλά μιά αυταπόδεικτη
αλήθεια ,που όλοι οι αρχαίοι
συγγραφείς συμφωνούν .
ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ
ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
Το Ελληνικό Εθνος έβαλε
το Χάος σε Τάξη !!!
Απο τις θεωρίες Των Ορφικών
προήλθαν οι πρώτες αρχές της Φυσιολογίας , της Κοσμογονίας
, της Φιλοσοφίας και της Θεογονίας , οι
οποίες διετυπώθησαν αργότερον από του Προσωκρατικούς
.
Αν δεν είχαν
δουλευθεί εν σπέρματι όλες οι ιδέες απο
την εποχή των Ορφικών ασφαλώς δεν ήτο δυνατόν
να ξεπεταχθούν απο το πουθενά κατά την
εποχή των Προσωκρατικών [« Το Αρχαίον Ελληνικόν Πνεύμα » Εγκυκλ. ΗΛΙΟΣ
].
Τι απέδειξαν οι Ορφικοί Υμνοι
;
Οι Ορφικοί ερεύνησαν τον
εσωτερικόν κόσμο του Ανθρώπου -ήτοι την ψυχή του - και
τον εξωτερικό κόσμο, το Σύμπαν.
Οι Ορφικοί πρώτοι ερεύνησαν το
Αίτιον και τον Σκοπό των πραγμάτων
και των εμπειρικών καταστάσεων Οπως αποδεικνύεται από
τις αστρονομικές ερμηνείες των παρατηρήσεων των οι Ορφικοί
προφανώς εγνώριζαν και κατέγραψαν φυσικά φαινόμενα του 3.600 π.Χ,
του 5.000 π.Χ και του 11.860 π.Χ, γεγονος που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Τα αστρονομικά δεδομένα ομιλούν
απο μόνα τους .
Αλλά για να κάνουν
αυτές τις παρατηρήσεις και να διατυπώσουν αυτές
τις προχωρημένες απόψεις για τον Ανθρωπο
και το Σύμπαν θα πρέπει κανονικά να
είχαν μιά μακρά περίοδο ερεύνης προ των
ημερομηνιών που αναφέρονται τα φυσικά φαινόμενα
.
Αυτό δεν είναι
προγονολοτρεία όπως πολλοί θέλουν να το παραστήσουν αλλά μιά αυταπόδεικτη
αλήθεια , που όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν (του
Υποστρατήγου ε. α K. Χ. Κωνσταντινίδη)
ΠΛΑΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου