Τι ακριβώς πρόκειται; Τέτοια προσπάθεια, τέτοια πολεμική μηχανή. Τι θέλουν με τον Γκάσα; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αυτό; Τότε ρίξτε μια ματιά σε αυτό. Η περιοχή της Γάζας και γύρω από αυτήν διαθέτει τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και όπως φαίνεται στην έκθεση του ΟΗΕ και του Al Jazeera του 2019 , Τα πιο σημαντικά, τα πιο σημαντικά αποθέματα φυσικού αερίου σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκονται κάτω από τη Γάζα.
Ο ΟΗΕ αναφέρει στην έκθεσή του ότι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο ανήκουν στην Παλαιστίνη. Το Ισραήλ θέλει τώρα να έχει τα πιο σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο. Λοιπόν, φυσικά μπορείτε να πουλήσετε αυτούς τους θησαυρούς μόνο εάν υπάρχει ζήτηση. Η Ρωσία, για παράδειγμα, θα έπρεπε να είναι εκτός λειτουργίας, ή οι άλλοι προμηθευτές από την Αυτοκρατορία του Αλλάχ ή, για παράδειγμα, την Ολλανδία, όπου έκλεισαν πρόσφατα τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ευρώπη επειδή υπάρχουν τόσοι πολλοί σεισμοί...
— Σαβάνα Νόμπελ
Θα ήταν η ίδια προσέγγιση με την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, στην οποία το Ισραήλ διαδραμάτισε επίσης κεντρικό, αν όχι κεντρικό, ρόλο. Η ελίτ των ψυχοπαθών ακολουθεί σχεδόν πάντα το ίδιο μοτίβο: λύση αντίδρασης στο πρόβλημα. Τότε, πολλοί διαφορετικοί στόχοι επιδιώκονταν ταυτόχρονα με μία μόνο καμπάνια και οι περισσότεροι από αυτούς πιθανότατα επιτεύχθηκαν.
Ίσως πρέπει να σκεφτούμε προς μια εντελώς νέα κατεύθυνση όταν πρόκειται για την ανατίναξη των αγωγών Nordstream; Μια κατεύθυνση που κανείς δεν τόλμησε να σκεφτεί πριν, γιατί το Ισραήλ, με το λογισμικό Windows και έναν sniffer επεξεργαστή στον κύριο επεξεργαστή κάθε σύγχρονου υπολογιστή, έχει τη δυνατότητα να εκβιάσει μεγάλα μέρη του κόσμου; Δεν ήξεραν ότι το Ισραήλ όχι μόνο μπορεί να διαβάσει ό,τι κάνετε στον υπολογιστή σας, αλλά μπορεί επίσης να χειριστεί και να διαγράψει τα δεδομένα σας όταν χρησιμοποιείτε λογισμικό Windows, το ισραηλινό λεγόμενο λογισμικό προστασίας από ιούς και με έναν υποεπεξεργαστή SnapDragon στον κύριο επεξεργαστή του υπολογιστή σας τη μητέρα από όλες τις πίσω πόρτες έχετε εγκαταστήσει; Αυτό το άρθρο εξηγεί τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει η χρήση του λεγόμενου λογισμικού προστασίας από ιούς Το βίντεο εξηγεί από τις 7:00 περίπου.
Το οικονομικό κόστος της ισραηλινής κατοχής στον παλαιστινιακό λαό: Το αναξιοποίητο δυναμικό πετρελαίου και φυσικού αερίου
Γεωλόγοι και οικονομολόγοι φυσικών πόρων επιβεβαίωσαν ότι η κατεχόμενη παλαιστινιακή επικράτεια βρίσκεται πάνω από σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, στην περιοχή C της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης και στις ακτές της Μεσογείου στα ανοιχτά της Λωρίδας της Γάζας. Ωστόσο, η κατοχή συνεχίζει να εμποδίζει τους Παλαιστίνιους να αναπτύξουν τα ενεργειακά τους πεδία για να εκμεταλλευτούν και να επωφεληθούν από αυτούς τους πόρους. Ως εκ τούτου, ο παλαιστινιακός λαός έχει στερηθεί τα οφέλη από τη χρήση αυτού του φυσικού πόρου για τη χρηματοδότηση της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης και την κάλυψη των ενεργειακών του αναγκών. Οι σωρευτικές απώλειες υπολογίζονται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Όσο περισσότερο το Ισραήλ εμποδίζει τους Παλαιστίνιους να εκμεταλλευτούν τα δικά τους αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, τόσο μεγαλύτερο είναι το κόστος ευκαιρίας και τόσο μεγαλύτερο το συνολικό κόστος της κατοχής που βαρύνουν τους Παλαιστίνιους.
Αυτή η μελέτη προσδιορίζει και αξιολογεί τα υπάρχοντα και πιθανά παλαιστινιακά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς όφελος του παλαιστινιακού λαού, την εκμετάλλευση των οποίων είτε εμποδίζει είτε εκμεταλλεύεται το Ισραήλ χωρίς να λαμβάνει δεόντως υπόψη το διεθνές δίκαιο.
Ο εντοπισμός και ο ποσοτικός προσδιορισμός της οικονομικής απώλειας που προκλήθηκε στον παλαιστινιακό λαό, στερώντας του το φυσικό του δικαίωμα να αναπτύξει και να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς του πόρους υπερβαίνει τους πόρους πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ωστόσο, η εστίαση αυτής της μελέτης περιορίζεται σε αυτούς τους δύο πόρους λόγω της υψηλής αξίας και της κρίσιμης σημασίας τους για την κάλυψη των βασικών ενεργειακών αναγκών των Παλαιστινίων και των εξαγωγών. Κρίσιμες είναι επίσης οι νέες ανακαλύψεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, τις οποίες το Ισραήλ έχει αρχίσει να εκμεταλλεύεται για δικό του όφελος, ενώ αυτοί οι πόροι μπορούν να θεωρηθούν ως κοινόχρηστοι πόροι, όπου το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο υπάρχουν σε κοινές δεξαμενές. Η χρήση και η εκμετάλλευση αυτών των πόρων θα πρέπει να υπόκειται στους ίδιους κανόνες και πρότυπα που ισχύουν για άλλους κοινούς πόρους.
Οι διαφωνίες και οι εντάσεις γύρω από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο δεν μπορούν να διαχωριστούν από το πολιτικό πλαίσιο που τις περιβάλλει και το γεγονός ότι η περίοδος κατά την οποία έγιναν οι ανακαλύψεις φυσικού αερίου συνέπεσε με μια σειρά από σημαντικές πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή. Το πολιτικό πλαίσιο διασταυρώνεται με την ανάπτυξη των πόρων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε πολλά κρίσιμα σημεία, περιπλέκοντας μια ήδη πολύπλοκη πολιτική κατάσταση. Η παράβλεψη αυτής της πολυπλοκότητας μπορεί μόνο να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια πολλών καθοριστικών παραγόντων από την ανάλυση.
Mehrere charakteristische Merkmale von Öl und Erdgas unterscheiden sie von anderen natürlichen Ressourcen. Erstens folgen sie keinen politischen Grenzen und können daher mit mehreren nationalen Grenzen koexistieren und diese überbrücken. Zweitens dauert es mehrere Millionen Jahre, bis sie sich unter der Erde ansammeln, so dass die jetzigen Eigentümergenerationen nicht unbedingt die einzigen oder rechtmäßigen Eigentümer sind. Drittens können sie über Jahrzehnte, Jahrhunderte und sogar Jahrtausende hinweg kostenlos gelagert werden. Typischerweise hängt ihre wirtschaftlich optimale Ausnutzung unter anderem davon ab, ob der Zinssatz die erwartete Preissteigerung übersteigt. Viertens können sie Teil des globalen Gemeinguts sein, wo Effizienz- und Gerechtigkeitserwägungen ihre Vereinheitlichung und gemeinsame Nutzung erfordern. Fünftens handelt es sich um nicht erneuerbare Ressourcen, deren Ausbeutung zu irgendeinem Zeitpunkt die Verfügbarkeit für künftige Generationen verringert.
Die neuen Entdeckungen von Öl und Erdgas im Levantenbecken, die sich auf 122 Billionen Kubikfuß Erdgas mit einem Nettowert von 453 Milliarden US-Dollar (zu Preisen von 2017) und 1,7 Milliarden Barrel förderbares Öl mit einem Nettowert von etwa 71 Milliarden US-Dollar belaufen, bieten die Möglichkeit, insgesamt etwa 524 Milliarden US-Dollar unter den verschiedenen Parteien zu verteilen und zu teilen, zusätzlich zu den vielen immateriellen, aber substanziellen Vorteilen der Energiesicherheit und der Zusammenarbeit zwischen langjährigen Kriegführenden. Sie können möglicherweise auch eine Quelle zusätzlicher Konflikte und Gewalt sein, wenn einzelne Parteien diese Ressourcen ausbeuten, ohne den gerechten Anteil anderer zu berücksichtigen. Was eine Quelle von Reichtum und Chancen sein könnte, könnte sich als katastrophal erweisen, wenn diese gemeinsame Ressource individuell und ausschließlich ausgebeutet wird, ohne dass internationale Gesetze und Normen gebührend berücksichtigt werden.
In dieser Studie werden mehrere Systeme alternativer Eigentumsteilungsmethoden identifiziert, die in den historischen Eigentumsrechten der Parteien und jüngsten Vereinbarungen verankert sind. Der Nutzen dieser identifizierten Anteile besteht darin, dass sie auf Geschichte und gegenseitigem Einvernehmen basieren. Diese Anteile könnten als Hintergrund für einen Verhandlungsrahmen dienen.
Η εκμετάλλευση των παλαιστινιακών φυσικών πόρων, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, από την κατοχική δύναμη επιβάλλει τεράστιο κόστος στον παλαιστινιακό λαό, το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται με τη διάρκεια της κατοχής. Αυτό όχι μόνο παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, αλλά επίσης παραβιάζει τη φυσική δικαιοσύνη και το ηθικό δίκαιο. Μέχρι σήμερα, το πραγματικό κόστος και το κόστος ευκαιρίας της απασχόλησης μόνο στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχουν συσσωρευτεί σε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, δισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτή η μελέτη καταλήγει τονίζοντας την ανάγκη για περαιτέρω λεπτομερείς οικονομικές, ιστορικές και νομικές μελέτες με γνώμονα το διεθνές δίκαιο για τον προσδιορισμό των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας που σχετίζονται με τους πόρους πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ως εκ τούτου, συνιστά λεπτομερείς μελέτες για να καθιερωθεί σαφώς το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στους χωριστούς φυσικούς πόρους του, καθώς και το νόμιμο μερίδιό του στους κοινούς πόρους που ανήκουν από κοινού σε πολλά γειτονικά κράτη στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ.
— UNCTAD
Πίσω από αυτό βρίσκεται ένα μεγάλο έργο ενέργειας και φυσικού αερίου από το Ισραήλ για την κατάκτηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών της Γάζας, καθώς και ένας πιθανός εταίρος στην Τουρκία. Τι έπεται?
— Περιγραφή βίντεο
Υψίπεδα Γκολάν
Στις 25 Μαρτίου 2019, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ αναγνώρισε επισήμως τα συριακά Υψίπεδα του Γκολάν, τα οποία είχαν προσαρτηθεί από το Ισραήλ για 52 χρόνια, ως ισραηλινό έδαφος. Παρουσία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, ο Τραμπ υπέγραψε διακήρυξη στον Λευκό Οίκο. Δικαιολόγησε αυτό το βήμα με την ανάγκη προστασίας του Ισραήλ από εχθρικές επιθέσεις από τα Υψίπεδα του Γκολάν.[21] Ο Νετανιάχου είχε από καιρό ζητήσει τη διεθνή αναγνώριση των υψωμάτων του Γκολάν ως Ισραηλινών. Λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές στο Ισραήλ στις 9 Απριλίου 2019, η δεξιά συντηρητική κυβέρνηση στο Ισραήλ εκπλήρωσε αυτή τη μακροχρόνια επιθυμία του Τραμπ. Η κυβέρνηση της Συρίας επέκρινε δριμύτατα την απόφαση, χαρακτηρίζοντάς την «απεχθή επίθεση στην κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα» και χαρακτηρίζοντας την κίνηση του Τραμπ ως «ανεύθυνη».
Το Ισραήλ χορηγεί την πρώτη άδεια γεώτρησης πετρελαίου στα Υψίπεδα του Γκολάν στην εταιρεία που συνδέεται με τον Dick Cheney
Το Ισραήλ χορήγησε σε αμερικανική εταιρεία την πρώτη άδεια για εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν, αναφέρει ο Τζον Ριντ των Financial Times. Μια τοπική θυγατρική της εισηγμένης στη Νέα Υόρκη εταιρείας Genie Energy - την οποία συμβουλεύει ο πρώην αντιπρόεδρος Dick Cheney και της οποίας οι μέτοχοι περιλαμβάνουν τον Jacob Rothschild και τον Rupert Murdoch - θα έχει πλέον αποκλειστικά δικαιώματα σε μια ακτίνα 153 τετραγωνικών μιλίων στο νότιο τμήμα του Υψίπεδα Γκολάν. Αυτή η γεωγραφική θέση πιθανότατα θα αποδειχθεί αμφιλεγόμενη. Το Ισραήλ κατέλαβε τα Υψίπεδα του Γκολάν στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 και προσάρτησε το έδαφος το 1981. Η διοίκηση της περιοχής —η οποία δεν αναγνωρίζεται από το διεθνές δίκαιο— ήταν ως επί το πλείστον ειρηνική έως ότου ξέσπασε ο συριακός εμφύλιος πόλεμος πριν από 23 μήνες. «Αυτή η ενέργεια είναι κυρίως πολιτική – είναι μια προσπάθεια εμβάθυνσης της ισραηλινής δέσμευσης στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν», δήλωσε ο Ισραηλινός πολιτικός αναλυτής Yaron Ezrahi στους FT. «Η χρονική στιγμή σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι η συριακή κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη βία και το χάος και δεν είναι ελεύθερη να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα».
— Insider
Υπήρχε κάτι άλλο; Ω ναι…
Σε ποιον ανήκουν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου κάτω από τη Μεσόγειο; | Σφήνα μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ
Η Δημοκρατία του Λιβάνου είναι επίσημα ακόμη σε πόλεμο με τον νότιο γείτονά της, 67 χρόνια μετά την ίδρυση του Ισραήλ. Τα δύο κράτη δεν συμφώνησαν ποτέ για τα σύνορα. Το 2011, μια άλλη διαμάχη προέκυψε εκτός από την παλιά διαμάχη για την περιοχή νότια του χωριού Sheeba στο δυτικό Γκολάν. Πρόκειται για τον έλεγχο μιας θαλάσσιας περιοχής στην οποία υποτίθεται ότι αποθηκεύονται σημαντικά αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Η σφηνοειδής αμφισβητούμενη ζώνη έχει μέγεθος περίπου 870 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Καλύπτει το 3 τοις εκατό της λεγόμενης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), εντός της οποίας ο Λίβανος διεκδικεί το κυρίαρχο δικαίωμα να εξερευνά και να εξορύσσει φυσικούς πόρους. Αυτό εκτείνεται από την ακτογραμμή έως το όριο των 200 μιλίων, δηλαδή 370 χιλιόμετρα στην ανοιχτή θάλασσα. Όσο δεν έχει ξεκινήσει η παραγωγή, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η ακριβής έκταση των ύποπτων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Μια μελέτη της εταιρείας συμβούλων Beicip-Franlab, η οποία ανήκει στο γαλλικό ερευνητικό ινστιτούτο IFP Énergies nouvelles, υποθέτει ότι έως και 340 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου θα μπορούσαν να αποθηκευτούν στο νότιο τμήμα, το οποίο περιλαμβάνει επίσης την αμφιλεγόμενη σφήνα.
Τα στοιχεία ενός τεράστιου θησαυρού πρώτων υλών κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας ενισχύθηκαν πριν από δύο χρόνια με την ανακάλυψη του ισραηλινού κοιτάσματος Karish, το οποίο βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με την επίμαχη περιοχή. Με εκτιμώμενο όγκο 50 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων, αυτό το κοίτασμα φυσικού αερίου είναι το πέμπτο μεγαλύτερο κοίτασμα που ανακαλύφθηκε από το Ισραήλ την τελευταία δεκαετία. Σύμφωνα με τις ιδιωτικές εταιρείες που ανατέθηκαν να τα εκμεταλλευτούν (συμπεριλαμβανομένης της αμερικανικής εταιρείας Noble Energy), περίπου 540 και 250 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου αποθηκεύονται επίσης στα δύο κοιτάσματα αερίου Λεβιάθαν και Ταμάρ νοτιότερα. Αυτό καθιστά αυτά τα πεδία μεταξύ των μεγαλύτερων κοιτασμάτων που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής στη λεκάνη της Λεβάντας.
Το πεδίο Karish βρίσκεται μόλις τέσσερα χιλιόμετρα νότια του καθορισμένου νότιου ορίου της ΑΟΖ της Βηρυτού. Αυτή η εγγύτητα τροφοδοτεί τους φόβους στον Λίβανο ότι το Ισραήλ θα μπορούσε επίσης να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα στη λιβανική πλευρά: τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ή πετρελαίου σε παρακείμενα κοιτάσματα μπορούν να αξιοποιηθούν χρησιμοποιώντας οριζόντια γεώτρηση.
Οι φόβοι του Λιβάνου έχουν έναν άλλο λόγο: τη σοβαρή διαφορά στην ενεργειακή ανάπτυξη μεταξύ του κράτους του κέδρου και του νότιου γείτονά του: τα συνολικά αποθέματα φυσικού αερίου του Ισραήλ υπολογίστηκαν από τη διυπουργική «Επιτροπή Tzemach» το 2012 σε 950 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα - με την εγχώρια κατανάλωση να υπολογίζεται από την BP. στα 7 το 2014 υπολογίζεται δισ. κυβικά μέτρα. Το Ισραήλ εξελίσσεται σταδιακά σε μια ενεργειακή δύναμη που κατέχει επίσης την τεχνολογία για την εξόρυξη υπεράκτιων αποθεμάτων.
Αντίθετα, ο Λίβανος εξακολουθεί να καλύπτει το 96 τοις εκατό των ενεργειακών του αναγκών μέσω εισαγωγών και έχει αναφέρει επανειλημμένα την αναβολή προγραμματισμένων έργων χρηματοδότησης, η οποία σχετίζεται κυρίως με εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις. Αρκετές ξένες ενεργειακές εταιρείες ενδιαφέρονται ήδη για την προώθηση λιβανικών υπεράκτιων αποθεμάτων, συμπεριλαμβανομένων των ExxonMobile, Shell και Total. Η εκμετάλλευση αυτών των αποθεμάτων φυσικού αερίου θα ήταν σημαντική συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Και επίσης για την επειγόντως αναγκαία οικονομική ανακούφιση, επειδή το κράτος στενάζει κάτω από ένα βάρος χρέους που έχει αυξηθεί στο 140 τοις εκατό της οικονομικής παραγωγής, ένα από τα υψηλότερα στον κόσμο.
Die Streitigkeiten zwischen beiden Staaten begannen im Juli 2011, als Israel offiziell die Grenze seiner Ausschließlichen Wirtschaftszone festlegte. Die verlief weiter nördlich als die Linie, die der Libanon 2010 in seinem Antrag vor den Vereinten Nationen als seine südliche AWZ-Grenze beansprucht hatte. Tel Aviv beruft sich auf ein Abgrenzungsabkommen, dass es 2010 mit der Republik Zypern geschlossen hat, wie auch auf eine Vereinbarung zwischen den Regierungen in Beirut und Nikosia aus dem Jahr 2007. Doch das libanesische Parlament hat den Text von 2007 nie ratifiziert und ihn später als den Zukunftsinteressen des Landes abträglich erklärt. Das Dokument lässt im Übrigen offen, wo die AWZ-Grenzen von Zypern, Israel und Libanon aneinanderstoßen. Die zyprisch-israelische Vereinbarung wird zudem von Ankara angefochten, weil es den von der Türkei seit 1974 besetzten Nordteil Zyperns einbezieht.
Keine gerichtliche Einigung möglich
Der Libanon stützt sich bei seiner 2010 angemeldeten AWZ-Abgrenzung auf das 1949 unterzeichnete Waffenstillstandsabkommen mit Israel und die internationalen Normen, die im Seerechtsübereinkommen der Vereinten Nationen von 1982 (UNCLOS) anerkannt sind. Der Libanon hat UNCLOS 1995 ratifiziert – im Gegensatz zu Israel (und auch der Türkei). Dennoch beruft sich Tel Aviv auf diverse darin festgelegten Prinzipien.
Für die Lösung von Grenzstreitigkeiten haben Staaten im Allgemeinen drei Möglichkeiten: direkte Verhandlungen, ein internationales Schiedsverfahren oder eine Klage vor dem Internationalen Gerichtshof (IGH) beziehungsweise dem Internationalen Seegerichtshof in Hamburg, der seit 1996 auf Grundlage des UN-Seerechtsübereinkommens als eigenständige Institution arbeitet.
Der IGH hat schon mehrfach Entscheidungen in Fällen getroffen, die dem israelisch-syrischen Streit ähnlich waren. Das gilt etwa für den Streit um die Abgrenzung des Festlandsockels zwischen Tunesien und Libyen, der 1982 (also noch vor Abschluss des UNCLOS) entschieden wurde.
Auf diesen drei Lösungswegen wurden schon hunderte größerer und kleinerer seerechtlicher Streitfälle beigelegt. Aber im israelisch-libanesischen Fall scheint keiner dieser Wege gangbar. Direkte Verhandlungen sind nur schwer vorstellbar, weil die beiden Länder immer noch keinen Friedensvertrag unterzeichnet haben. Ein internationales Schiedsverfahren würde indirekt die Anerkennung der Legitimität Israels durch den Libanon beinhalten. Und der Weg vor den Hamburger Seegerichtshof ist versperrt, weil Israel das Seerechtsübereinkommen nicht ratifiziert hat. Zudem hat Israel bereits gegen mehrere Entscheidungen des IGH verstoßen und außerdem Rechtsgutachten des Haager Gerichts ignoriert, zum Beispiel das von 2004, in dem der IGH den Bau der Sperranlagen zwischen Israel und dem Westjordanland als Verletzung des internationalen Rechts qualifiziert hat.
Angesichts dieser verfahrenstechnischen Sackgasse konzentrieren sich die diplomatischen Bemühungen auf eine „gütliche“ Einigung. Vor allem aber will man die Gefahr einer Eskalation minimieren. Seit Beginn des Konflikts laufen indirekte Verhandlungen unter Führung der USA, die jedoch bislang ohne Ergebnis blieben. Einer der US-Vorschläge, der im Herbst 2012 von Beirut in Betracht gezogen, von Israel aber ein Jahr später abgelehnt wurde, bestand darin, dem Libanon mehr als die Hälfte des umstrittenen Gebiets zuzusprechen und so das „umstrittene Gebiet“ im Hinblick auf eine künftige Regelung zu verkleinern.
Vor diesem Hintergrund befürchten einige Beobachter eine Verschärfung der Spannungen. Die Gefahr einer direkten Konfrontation scheint allerdings auf absehbare Zeit gering. Das liegt vor allem am Krieg in Syrien, der die Karten in der Region neu gemischt und die geostrategischen Interessen der Akteure verschoben hat. Und im Libanon hat man derzeit angesichts der tiefen politischen Spaltung und der wachsenden Welle sozialer Unruhen und Proteste andere Sorgen. Auch die Hisbollah, die militärisch tief in den syrischen Konflikt verstrickt ist, zieht eine Ruhepause an der Südfront vor. Das zeigt ein Zwischenfall vom Januar dieses Jahres: Nach einem israelischen Luftangriff auf der syrischen Seite der Golanhöhen, bei dem ein General der iranischen Revolutionsgarden und sechs Hisbollah-Kämpfer getötet wurden, fiel die Reaktion der schiitischen Miliz relativ zurückhaltend aus: Sie beschoss einen israelischen Militärkonvoi auf dem Scheeba-Gebiet, wobei zwei israelische Soldaten getötet und sieben verletzt wurden. Für die Hisbollah ist das syrische Regime das entscheidende Scharnier für die Beziehungen mit Teheran. Assad zu verteidigen und seinen Sturz zu verhindern, ist für die „Partei Allahs“ momentan wichtiger als der Kampf gegen Israel.
Und auch Tel Aviv hat kein Interesse an einer Eskalation. Die energiepolitische Unabhängigkeit hat hohe Priorität und eine Verschärfung der Spannungen könnte eine rasche Erschließung der Förderstätten gefährden, die alle in der Nähe des umstrittenen Gebiets liegen. Nachdem die Förderung im Tamar-Gasfeld 2013 begonnen hat, will Israel Anfang 2016 mit der Ausbeutung von Leviathan beginnen.
Ein gigantisches Gasfeld vor Ägypten entdeckt
Der Streit zwischen Israel und dem Libanon ist nur einer der vielen geostrategischen Grenzkonflikte in einer Region, der Experten eine zentrale Rolle in der globalen Gasförderung prophezeien. Die Schätzungen besagen, dass im Levantinischen Becken etwa 3500 Milliarden Kubikmeter Erdgas lagern. Das wären knapp 14 Prozent der Gasreserven Katars, also der drittgrößten der Welt (nach Russland und Iran). Diese Einschätzung wurde bestätigt, als der italienische Energiekonzern ENI im August 2015 vor der Küste Ägyptens ein „gigantisches“ Gasfeld entdeckte. Das neue Vorkommen namens Zohr liegt in der Shorouk-Zone, etwa 190 Kilometer nördlich von Port Said und soll fast 850 Milliarden Kubikmeter Erdgas enthalten. Seine Entdeckung könnte die energiepolitische Situation Ägyptens grundsätzlich ändern; aber dadurch können auch die regionalen Rivalitäten zwischen den sieben Anrainerstaaten, Türkei, Syrien, Libanon, Israel, Palästina, Zypern und Ägypten, bedrohlich angeheizt werden.
Mit Ausnahme des Abkommens zwischen Nikosia und Tel Aviv von 2010 und der jüngsten Annäherung zwischen Ägypten und der Republik Zypern gibt es bislang keine multi- oder bilateralen Verträge, die einen regionalen Rahmen für die Ausbeutung der Gasvorkommen im östlichen Mittelmeer vorgeben. Das Bürgerkriegsland Syrien ist überhaupt nicht eingebunden. Damaskus hat die Seegrenzen mit seinen Nachbarstaaten nie festgelegt; vor allem nicht mit der Türkei, deren Provinz Hatay, vor der ebenfalls Gasvorkommen vermutet werden, von Syrien beansprucht wird.
Kairo befürchtet einen Übergriff Israels auf die ägyptische Ausschließliche Wirtschaftszone. Es will sich zudem allen Plänen Tel Avivs widersetzen, die ägyptisch-israelische Pipeline zwischen Arish und Ashkelon für Gaslieferungen nach Europa zu nutzen. Aber auch Israel fürchtet seit Entdeckung des Zohr-Gasfelds um seine Exporte – wie die im März vereinbarten Lieferungen an Ägypten – und seinen Status als künftiger Hauptgaslieferant in der Region. Die Entdeckung von Zohr könnte eine lange Periode energiepolitischer Verflechtung beenden, die sich zwischen Israel und Ägypten seit Beginn der Herrschaft Hosni Mubaraks entwickelt hat, aber bereits durch den Sturz des ägyptischen Herrschers erschüttert wurde. Seitdem haben bewaffnete Gruppen, die dem IS nahestehen, mehrfach Sabotageakte gegen die israelisch-ägyptische Pipeline durchgeführt.
Οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ βρίσκονται σε χαμηλό σημείο μετά την ενέργεια του Ισραήλ εναντίον τουρκικών πλοίων που μετέφεραν προμήθειες στη Γάζα τον Μάιο του 2010. Ωστόσο, οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών συνεχίζουν να λειτουργούν σχετικά κανονικά. Και όσον αφορά τις προμήθειες πετρελαίου και φυσικού αερίου, η Τουρκία είναι ο δεύτερος εταίρος του Ισραήλ στην περιοχή, μαζί με την Αίγυπτο.
Προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος απομόνωσης της ενεργειακής πολιτικής, το Ισραήλ προχώρησε σε στρατηγική προσέγγιση με την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα προκειμένου να αντισταθμίσει την απώλεια του σημαντικού εταίρου του Αιγύπτου. Επί τρία χρόνια, εκπρόσωποι των κυβερνήσεων αυτών των τριών κρατών συζητούσαν, μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου και ενός τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου που θα επέτρεπε τις εξαγωγές στην Ευρώπη.1 Η Λευκωσία και το Τελ Αβίβ έχουν επίσης κοινά συμφέροντα στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι ισραηλινές εταιρείες Delek και Avner Oil κατέχουν το 30% των παραχωρήσεων για το κοίτασμα φυσικού αερίου Αφροδίτη, που βρίσκεται νοτιοανατολικά της Κύπρου, του οποίου ο όγκος εκτιμάται στα 140 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Η Τουρκία, με τη σειρά της, θέλει να διατηρήσει τη ζώνη επιρροής της στην ανατολική Μεσόγειο και ανησυχεί πολύ για την ενεργειακή πολιτική χειραφέτηση της Κύπρου, το βόρειο τμήμα της οποίας έχει καταλάβει από το 1974. Ως απάντηση στην προσέγγιση Κύπρου-Ισραήλ, η Άγκυρα ανέπτυξε ερευνητικά πλοία στα ανοικτά των ακτών της βόρειας Κύπρου τον Νοέμβριο του 2014 και κοντά στα κοιτάσματα Αφροδίτης νότια του νησιού.
Το τελευταίο σημείο διαμάχης στην περιοχή αφορά το κοίτασμα φυσικού αερίου της Gaza Marine, το οποίο προσδιορίστηκε από την British Petroleum το 2000 και εκτιμάται ότι έχει δυναμικό 40 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Επισήμως, το Ισραήλ έχει αναγνωρίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Παλαιστινιακής Αρχής πάνω σε αυτό το κοίτασμα. Όμως η εκμετάλλευσή τους αποτρέπεται από το Τελ Αβίβ. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανοίξει ούτε μία τρύπα.
Είναι κακό που όλοι συνεχίζουν να επιτίθενται στο φτωχό, μικρό, αθώο, αβοήθητο, αιώνιο θύμα Ισραήλ, ώστε να αναγκάζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό της ξανά και ξανά και ξανά . Έτσι, η λίστα είναι πιθανό να γίνει πολύ, πολύ μεγαλύτερη.
Βίντεο: Είναι μια λειτουργία ψευδούς σημαίας; "Σκουπίστε τη Γάζα από τον χάρτη." Οι κίνδυνοι της στρατιωτικής κλιμάκωσης
Η συνεργασία με τη Χαμάς επιβεβαιώνεται από τον Νετανιάχου.
"Η γάτα είναι έξω από την τσάντα"
«Όποιος θέλει να εμποδίσει τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους πρέπει να υποστηρίξει την ενίσχυση της Χαμάς και τη μεταφορά κεφαλαίων στη Χαμάς », είπε [ Νετανιάχου ] σε μια συνάντηση μελών της Κνεσέτ από το κόμμα του Λικούντ τον Μάρτιο του 2019. «Αυτό είναι μέρος της στρατηγικής μας – να απομονώσουμε τους Παλαιστίνιους στη Γάζα από τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη.» ( Haaretz , 9 Οκτωβρίου 2023, η έμφαση προστέθηκε)
Δεν σημαίνει αυτή η δήλωση ότι ο Νετανιάχου και ο στρατιωτικός και ο μηχανισμός πληροφοριών του είναι υπεύθυνοι για τη δολοφονία αθώων Ισραηλινών πολιτών;
«Να είσαι χαρούμενος όταν χτυπάς το κεφάλι του μωρού στον βράχο». — Τορά (~ 8:30)
Στο επόμενο βίντεο, δείτε τι πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν οι εντελώς τρελοί ραβίνοι επειδή ο Θεός (τους) τους είπε να το κάνουν. Αν δεν σταματήσουν αυτοί οι τρελοί, εγκαταλειμμένοι από όλα τα καλά πνεύματα και διαρκώς διψασμένοι για εκδίκηση, η Δύση θα γίνει σύντομα ιστορία, και στο μεταξύ μπορεί να είναι αρκετό αν πάτε στον οδοντίατρο ή τον γιατρό που εμπιστεύεστε και να κάνετε μια ένεση .
Ο Alexander Dugin είπε:
Η προφητεία είναι προγνωστικός προγραμματισμός.
Όμως η προφητεία δεν τελειώνει εκεί. Τελειώνει με την καταστροφή του Εδώμ. Γωγ και Μαγώγ . Ο Ισμαήλ και ο Ησαύ καταστρέφουν ο ένας τον άλλον και οι επιζώντες γίνονται όλοι σκλάβοι του Νωαχίδη.
— Adam Green (~ 1:02:00)
Εσείς (Χριστιανοί) πρέπει να λατρεύετε τον καθένα από εμάς (τους Εβραίους) γιατί πεθαίνουμε για τις αμαρτίες σας κάθε μέρα .
Προφανώς ο Ραβίνος Chaim Richman ζει σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από εκείνους που δεν ανήκουν στην άρρωστη, εγκληματική συμμορία μεγαλομανών ψυχοπαθών του, που πιστεύουν ξεκάθαρα ότι μπορούν να επιτρέψουν στον εαυτό τους απολύτως τα πάντα και είναι ακόμη και πάνω από τον Θεό, δηλαδή τη δημιουργία.
Οι Ισραηλινοί επιτρέπεται να είναι ρατσιστές
Moshe Feiglin, Αντιπρόεδρος της Κνεσέτ:
Μια τρίχα στο κεφάλι ενός Ισραηλινού στρατιώτη είναι πιο πολύτιμη από ολόκληρο τον πληθυσμό της Γάζας.
Avigdor Lieberman, «Υπουργός Άμυνας» του Ισραήλ:
Όσοι είναι μαζί μας αξίζουν τα πάντα, αλλά όσοι είναι εναντίον μας αξίζουν να τους κόψουν το κεφάλι με τσεκούρι.
— Αυτά
Απλώς για υπενθύμιση, η χώρα ελέγχει το λεγόμενο λογισμικό προστασίας από ιούς, το οποίο συνήθως εγκαθίσταται σε ανεπιθύμητους υπολογιστές, έτσι ώστε τα δεδομένα να μπορούν εύκολα να κλαπούν και να χειραγωγηθούν, και έχει τη μητέρα όλων με το SnapDragon, τον επεξεργαστή στην κύρια επεξεργαστής σχεδόν όλων των σύγχρονων υπολογιστών Backdoors υπολογιστών. Και τι γίνεται με την επιλογή Samson ; Θα είναι πραγματικά αστείο με το φτωχό, αβοήθητο, θεοσεβούμενο, αυτοάμυνα, παγκοσμίως ενεργό Ισραήλ.
Σιγά σιγά δεν μπορείς πια να σκεφτείς καμία σχέση με τις ατελείωτες, άρρωστες, εγκληματίες, τρελούς, ψεύτες, μεγαλομανείς ανοησίες των εκλεκτών ψυχοπαθών του Θεού.
Η εφεύρεση του εβραϊκού λαού
Υπάρχει Εβραίος λαός; Όχι, λέει ο Ισραηλινός ιστορικός Σλόμο Σαντ, αμφισβητώντας ριζικά τον ιδρυτικό μύθο του Ισραήλ. Εκδίωξη από τους Ρωμαίους; Εξοδος πλήθους? Επιστροφή στη γη των πατέρων μετά από 2000 χρόνια; Όλες οι εφευρέσεις των Ευρωπαίων Σιωνιστών τον 19ο αιώνα, γράφει ο Σαντ στο συγκλονιστικό βιβλίο του, το οποίο έγινε μπεστ σέλερ στο Ισραήλ και τη Γαλλία και πυροδότησε έντονες διαμάχες.
— Τι | Αυτήν. archive.org
Η εφεύρεση της γης του Ισραήλ
Το Ισραήλ ανήκει στους Εβραίους; Τι σημαίνει ακόμη το Ισραήλ; Ποιος έζησε εκεί, ποιος διεκδικεί τη γη, πώς προέκυψε το κράτος του Ισραήλ; Ο Ισραηλινός ιστορικός Σλόμο Σαντ αμφισβητεί ριζικά τον ιδρυτικό μύθο της χώρας του. Δείχνει πειστικά ότι οι Εβραίοι δεν επιδίωξαν ποτέ να επιστρέψουν στην «πατρογονική γη» τους και ότι ακόμη και σήμερα η πλειοψηφία τους δεν ζει ούτε θέλει να ζήσει στο Ισραήλ. Καλεί σθεναρά την ισραηλινή κοινωνία να αποχαιρετήσει τους μύθους του Σιωνισμού και να αναγνωρίσει τα ιστορικά δεδομένα.
— Τι | Αυτήν. archive.org
Η εφεύρεση του εβραϊκού λαού
Όλα τα σύγχρονα έθνη-κράτη έχουν μια ιστορία της δημιουργίας τους που μεταδίδεται τόσο στην επίσημη όσο και στη λαϊκή κουλτούρα, και ωστόσο λίγες από αυτές τις αφηγήσεις έχουν αποδειχθεί τόσο διχαστικές και επιρροές όσο ο ισραηλινός εθνικός μύθος.
Η γνωστή ιστορία της εβραϊκής εξορίας από τους Ρωμαίους τον πρώτο αιώνα μ.Χ. και η επιβεβαίωση τόσο της πολιτιστικής όσο και της φυλετικής συνέχειας στον σύγχρονο εβραϊκό λαό έχει απήχηση πολύ πέρα από τα σύνορα του Ισραήλ.
Παρά τη χρήση του ως δικαιολογία για τον εβραϊκό οικισμό της Παλαιστίνης και το σχέδιο ενός Μεγάλου Ισραήλ, έχει υπάρξει ελάχιστη επιστημονική έρευνα για την ιστορική ακρίβεια της ιστορίας στο σύνολό της.
Εδώ, ο Shlomo Sand δείχνει ότι ο ισραηλινός εθνικός μύθος έχει τις ρίζες του στον 19ο αιώνα, όχι στους βιβλικούς χρόνους - όταν Εβραίοι ιστορικοί, όπως και μελετητές σε πολλούς άλλους πολιτισμούς, αναδημιουργούσαν έναν φανταστικό λαό για να δημιουργήσουν ένα μοντέλο για ένα μελλοντικό έθνος.
– Από την περιγραφή του εκδότη
— Αυτά
Εκδρομή Ουκρανίας:
Αν ενδιαφέρεστε και έχετε χρόνο, μπορείτε να ακούσετε το παρακάτω βίντεο 3 1/2 ωρών. Ο καθένας θα μπορούσε να ξέρει τι ξέρει ο Κέρτις Στόουν, αλλά οι περισσότεροι φαίνεται να ενδιαφέρονται λίγο για ορισμένες αλήθειες.
Στρατηγέ, Οι πληροφορίες τις οποίες έχω είναι:
- Ισραήλ και Τουρκία συνεργάζονται
- Η Χαμάς ελέγχεται από το Ισραήλ
- Το Ισραήλ θα καταλάβει ολόκληρη την Παλαιστίνη και με αυτό τον τρόπο επεκτείνει την ΑΟΖ
- Όλοι αυτοί που κυβέρνησαν την Πατρίδα μας τα τελευταία 50 χρόνια την ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ
- Η κ. Μπενάκη μας τα είπε, αλλά ουδείς μέσα ή έξω από τη Βουλή αντέδρασε.
- Η ΕΟΚ και ΝΑΤΟ μας ξευτελίζουν κάθε τόσο και αυτό γιατί οι Πρωθυπουργοί δεν έχουν εθνικές ευαισθησίες
- Τους Λαθρομετανάστες στην Ελλάδα οι πολιτικές ηγεσίες τους έφεραν. Ήταν λυπηρό να βλέπεις τον ΠτΔ να τους ικετεύει να έλθουν.
- Είναι λυπηρό να βλέπεις την ΠτΔ, η οποία επελέγη για αυτή τη θέση επειδή δεν απέρριψε το όνομα «Β. Μακεδονία» αλλά το κυριότερο επειδή πιστεύει ακράδαντα στην «ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ»
- Ο Μπάιντεν, ένας αχυράνθρωπος είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ!!!!
- Το σιδηροδρομικό ατύχημα, στα Τέμπη, οι πυρκαγιές που κατέστρεψαν μεταξύ των άλλων τους τέσσερες δρυμώνες που το 2021 πέρασαν στο υπουργείο κλιματικής αλλαγής, οι καταρρακτώδεις βροχές, κλπ. δείχνουν ότι αυτοί που μας κυβερνούν είναι έμποροι και ουδεμία έγνοια έχουν για την Ελλάδα και το Λαό.
- Ο Πρωθυπουργός εμμέσως πλην σαφώς κατηγορήθηκε από τον κ. Κοττάκη για τους χειρισμούς του στο θέμα της Θράκης, που ειρήσθω εν παρόδῳ προορίζεται για ΕΟΖ με γερμανικά κεφάλαια και ένα(1) εκατομμύριο Τούρκους που θα μεταφερθούν από τη Γερμανία.
Όσο για τα Ελληνικά πετρέλαια υπάρχει η συμφωνία Cooper, η οποία λέγεται ‘ότι την ανανέωσε το 2010 ο έτερος Καπαδόκης, ΓΑΠ με την κ. Κλίντον και η οποία δεν μας επιτρέπει να βγάλουμε πετρέλαιο μέχρι το 2035. «Τα Ηνωμένα Έθνη όπως υπάρχουν σήμερα είναι άχρηστα, ανενεργά, δυσλειτουργικά και όργανο της αυτοκρατορίας»
Αλλά οι Διεθνείς Οργανισμοί ΟΗΕ και ΠΟΥ τι κάνουν;
«Όσοι από εμάς καταλαβαίνουμε τη φαύλη φύση της αυτοκρατορίας και τον συνεχώς αυξανόμενο κίνδυνο που αντιπροσωπεύει, πρέπει να είμαστε σαφείς ότι η αποτελεσματική υπεράσπιση της ζωής στον πλανήτη Γη, συμπεριλαμβανομένης της ζωής του ίδιου του ανθρώπινου είδους, απαιτεί αναπόφευκτα την ύπαρξη ενός ανεξάρτητου και δημοκρατικού παγκόσμιου φόρουμ για μια γνήσια και αποτελεσματική υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Μητέρας Γης και της ανθρωπότητας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο επιμένουμε, επαναλαμβάνουμε και λέμε ξανά και ξανά ότι τα Ηνωμένα Έθνη όπως υπάρχουν σήμερα είναι άχρηστα, ανενεργά, δυσλειτουργικά και όργανο της αυτοκρατορίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν απολαμβάνει πλέον καμία εμπιστοσύνη ή αξιοπιστία».
Αν δείτε ποιοι είναι πρόεδροι του ΟΗΕ και του ΠΟΥ τότε καταλαβαίνετε γιατί μας εμβολιάζουν.
Η Πρόεδρος της ΕΕ παρήγγειλε 4.5 δις εμβόλια
Οι πόλεμοι, η πείνα και τα εμβόλια υποστηρίζουν το σχέδιο της ΝΤΠ
Στέργιος Σμυρλής
Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ 2023 μ.Χ
https://www.brighteon.com/708ff782-cffb-42aa-a046-2f5ae2a5efd3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου