Δημοσιονομική παραφροσύνη: Η κυβέρνηση δανείζεται 6 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα και είμαστε κολλημένοι με τον λογαριασμό

 

Του John W. Whitehead και Nisha Whitehead

Global Research, 12 Απριλίου 2023

Δεν ζούμε το αμερικανικό όνειρο.

Ζούμε έναν οικονομικό εφιάλτη.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρηματοδοτεί την ύπαρξή της με πιστωτική κάρτα.

Η κυβέρνηση -και αυτό περιλαμβάνει την τρέχουσα διοίκηση- ξοδεύει χρήματα που δεν έχει σε προγράμματα που δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά, και «εμείς οι φορολογούμενοι» είμαστε αυτοί που αναγκάζονται να πληρώσουν το λογαριασμό για τη δημοσιονομική παραφροσύνη της κυβέρνησης.

Σύμφωνα με τους περιορισμούς του αριθμού με την Επιτροπή για έναν Υπεύθυνο Ομοσπονδιακό Προϋπολογισμό, η κυβέρνηση δανείζεται περίπου 6 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα . 

Όπως προειδοποιεί η Συντακτική Επιτροπή της Washington Post :

«Το έθνος έχει φτάσει σε μια επικίνδυνη στιγμή όπου αυτό που χρωστάει, ως ποσοστό του συνολικού μεγέθους της οικονομίας, είναι το υψηλότερο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Εάν δεν αλλάξει τίποτα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βρεθούν σύντομα σε ένα αχαρτογράφητο σενάριο που αποδυναμώνει την εθνική τους ασφάλεια, θέτει σε κίνδυνο την ικανότητά τους να επενδύουν στο μέλλον, επιβαρύνει άδικα τις επόμενες γενιές και θα απαιτήσουν περικοπές σε κρίσιμα προγράμματα όπως η Κοινωνική Ασφάλιση και το Medicare. Δεν είναι ένα μέλλον που θέλει κανείς. ”

Ας πούμε νούμερα, έτσι;

Το εθνικό χρέος (το ποσό που έχει δανειστεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια και πρέπει να επιστρέψει) είναι 31 τρισεκατομμύρια δολάρια και θα αυξηθεί άλλα 19 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2033 . Αυτό μεταφράζεται σε περίπου 246.000 $ ανά φορολογούμενο ή 94.000 $ για κάθε άτομο στη χώρα.

Ο κύριος όγκος αυτού του χρέους έχει συσσωρευτεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες , χάρη σε μεγάλο βαθμό στις δημοσιονομικές φασαρίες τεσσάρων προέδρων, σε 10 συνόδους του Κογκρέσου και σε δύο πολέμους.

Υπολογίζεται ότι το ποσό που χρωστάει αυτή η χώρα είναι τώρα 130% μεγαλύτερο από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της ( όλα τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που παράγονται σε ένα χρόνο από την εργασία και την περιουσία που παρέχεται από τους πολίτες).

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ξοδεύει περισσότερα από όσα φέρνει.

Οι ΗΠΑ κατατάσσονται ως το 12ο πιο υπερχρεωμένο έθνος στον κόσμο, με μεγάλο μέρος αυτού του χρέους να οφείλεται στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, σε μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια και σε ξένες κυβερνήσεις, συγκεκριμένα στην Ιαπωνία και την Κίνα .

Οι πληρωμές τόκων για το εθνικό χρέος εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τα 395 δισεκατομμύρια δολάρια φέτος, που είναι σημαντικά περισσότερα από όσα ξοδεύει η κυβέρνηση για υπηρεσίες και υπηρεσίες βετεράνων και σύμφωνα με το Pew Research Center, περισσότερα από όσα δαπανήθηκαν για τη δημοτική και δευτεροβάθμια εκπαίδευση . , την ανακούφιση από καταστροφές , γεωργία, επιστήμη και διαστημικά προγράμματα, ξένη βοήθεια και φυσικοί πόροι και προστασία του περιβάλλοντος σε συνδυασμό .

 

Σύμφωνα με την Επιτροπή για έναν Λογικό Ομοσπονδιακό Προϋπολογισμό , οι τόκοι που έχουμε πληρώσει για αυτά τα δανεικά χρήματα είναι «σχεδόν διπλάσιο από αυτό που θα ξοδέψει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση για υποδομές μεταφορών, πάνω από τέσσερις φορές περισσότερο από ό,τι θα ξοδέψει για την εκπαίδευση K-12, σχεδόν τετραπλάσιο από ό,τι θα ξοδέψει για στέγαση και οκταπλάσιο από ό,τι θα ξοδέψει για την επιστήμη, το διάστημα και την τεχνολογία».

 

Σε δέκα χρόνια, αυτές οι πληρωμές τόκων θα υπερβαίνουν ολόκληρο τον στρατιωτικό μας προϋπολογισμό .

 

Αυτό είναι οικονομική τυραννία.

 

Μας πούλησαν έναν λογαριασμό αγαθών από πολιτικούς που υπόσχονται να πληρώσουν το εθνικό χρέος, να ξεκινήσουν την οικονομία, να ξαναχτίσουν τις υποδομές μας, να προστατέψουν τα σύνορά μας, να διασφαλίσουν την ασφάλειά μας και να κάνουν όλους υγιείς, πλούσιους και ευτυχισμένους.

 

Τίποτα από αυτά δεν έχει πραγματοποιηθεί, και παρόλα αυτά εξακολουθούμε να φορτώνουμε με χρέη που δεν είναι δική μας κατασκευή, ενώ η κυβέρνηση παραμένει αμέτοχη, ασυγκίνητη και απτόητη στις άσκοπες δαπάνες της.

 

Πράγματι, το εθνικό έλλειμμα (η μεταξύ των δαπανών της κυβέρνησης και των εσόδων που εισπράττει) παραμένει σε περισσότερα από 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια .

 

Αν οι Αμερικανοί διαχειρίζονταν τα προσωπικά τους οικονομικά με τον τρόπο που η κυβέρνηση κακοδιαχειρίζεται τα οικονομικά του έθνους, θα ήμασταν όλοι στη φυλακή των οφειλετών μέχρι τώρα.

 

Παρά την κυβερνητική προπαγάνδα που διακινείται από τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης, ωστόσο, η κυβέρνηση δεν ξοδεύει τα φορολογικά μας δολάρια για να κάνει τη ζωή μας καλύτερη.

 

Μας κλέβουν τυφλούς ώστε η κυβερνητική ελίτ να γίνει πλουσιότερη.

 

Στα μάτια της κυβέρνησης, «εμείς οι άνθρωποι, οι ψηφοφόροι, οι καταναλωτές και οι φορολογούμενοι» δεν είναι τίποτα περισσότερο από χαρτζιλίκια που περιμένουν να τα διαλέξουν.

 

«Εμείς οι άνθρωποι» έχουμε γίνει η νέα, μόνιμη κατώτερη τάξη στην Αμερική.

 

Σκεφτείτε: Η κυβέρνηση μπορεί να κατασχέσει το σπίτι και το αυτοκίνητό σας (το οποίο έχετε αγοράσει και πληρώσει) λόγω μη πληρωμής φόρων. Οι κυβερνητικοί πράκτορες μπορούν να δεσμεύσουν και να κατασχέσουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς και άλλα τιμαλφή σας εάν απλώς «υποψιάζονται» αδικήματα. Και το IRS επιμένει να πάρει την πρώτη περικοπή του μισθού σας για να πληρώσει για κυβερνητικά προγράμματα για τα οποία δεν έχετε λόγο.

 

Δεν έχουμε πραγματικό λόγο για το πώς λειτουργεί η κυβέρνηση ή πώς χρησιμοποιούνται τα κεφάλαια των φορολογουμένων μας, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε από τη μύτη, ούτως ή άλλως.

 

Δεν έχουμε ουσιαστικό λόγο, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να μας καταστρέφει σε κάθε βήμα και να μας αναγκάζει να πληρώνουμε για ατελείωτους πολέμους που κάνουν περισσότερα για να χρηματοδοτήσουν το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα παρά μας προστατεύουν, έργα χοιρινού βαρελιού που παράγουν ελάχιστα έως καθόλου, και ένα αστυνομικό κράτος που χρησιμεύει μόνο για να μας φυλακίζει μέσα στα τείχη του.

 

Εάν δεν έχετε επιλογή, δεν έχετε φωνή και δεν έχετε πραγματικές επιλογές όσον αφορά τις αξιώσεις της κυβέρνησης για την περιουσία σας και τα χρήματά σας, δεν είστε ελεύθεροι.

 

Δεν ήταν πάντα έτσι, φυσικά.

 

Οι πρώτοι Αμερικανοί άρχισαν να πολεμούν για τα αναφαίρετα δικαιώματα που περιγράφονται από τον φιλόσοφο Τζον Λοκ ως τα φυσικά δικαιώματα της ζωής, της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας .

 

Ωστόσο, δεν πέρασε πολύς χρόνος -εκατό χρόνια, στην πραγματικότητα- προτού η αμερικανική κυβέρνηση διεκδικήσει την περιουσία των πολιτών επιβάλλοντας φόρους για να πληρώσει για τον Εμφύλιο Πόλεμο. Όπως αναφέρουν οι New York Times , « Η ευρεία αντίσταση οδήγησε στην κατάργησή της το 1872 ».

 

Αποφασισμένη να διεκδικήσει μέρος του πλούτου των πολιτών για δικές της χρήσεις, η κυβέρνηση επανέφερε τον φόρο εισοδήματος το 1894. Ο Τσαρλς Πόλοκ αμφισβήτησε τον φόρο ως αντισυνταγματικό και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε υπέρ του. Η νίκη του Πόλοκ ήταν σχετικά βραχύβια. Μέλη του Κογκρέσου - ενωμένα στην αποφασιστικότητά τους να φορολογήσουν το εισόδημα του αμερικανικού λαού - συνεργάστηκαν για να υιοθετήσουν μια συνταγματική τροποποίηση για να ακυρώσει την απόφαση Pollock.

 

Την παραμονή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1913, το Κογκρέσο θέσπισε έναν μόνιμο φόρο εισοδήματος μέσω της 16ης Τροποποίησης του Συντάγματος και του νόμου περί εσόδων του 1913. Σύμφωνα με τον νόμο περί εσόδων, τα άτομα με εισόδημα άνω των 3.000 $ μπορούσαν να φορολογηθούν ξεκινώντας από 1 % έως 7% για εισοδήματα άνω των 500.000 $.

 

Όλα έχουν πάει κατηφόρα από εκεί.

 

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει τις φορολογικές της εξουσίες για να προωθήσει τις δικές της ιμπεριαλιστικές ατζέντες και τα δικαστήρια έχουν επανειλημμένα υποστηρίξει την εξουσία της κυβέρνησης να τιμωρεί ή να φυλακίζει όσους αρνήθηκαν να πληρώσουν τους φόρους τους.

 

Ενώ παλεύουμε να βγάλουμε πέρα ​​και να παίρνουμε δύσκολες αποφάσεις για το πώς να ξοδέψουμε τα λίγα χρήματα που πραγματικά βγαίνουν στις τσέπες μας, αφού οι ομοσπονδιακές, πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις πάρουν το μερίδιό τους (αυτό δεν περιλαμβάνει τους κρυφούς φόρους που επιβάλλονται μέσω των διοδίων, πρόστιμα και άλλες δημοσιονομικές κυρώσεις), η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει ό,τι θέλει - επιβάλλει φόρους, συσσωρεύει χρέη, ξοδεύει εξωφρενικά και ανεύθυνα - χωρίς να σκέφτεται τα δεινά των πολιτών της.

 

Επιπροσθέτως, όλοι αυτοί οι πόλεμοι που οι ΗΠΑ είναι τόσο πρόθυμες να πολεμήσουν στο εξωτερικό διεξάγονται με δανεικά κεφάλαια. Όπως αναφέρει το The Atlantic , «οι ηγέτες των ΗΠΑ ουσιαστικά χρηματοδοτούν τους πολέμους με το χρέος , με τη μορφή αγορών ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου από οντότητες που εδρεύουν στις ΗΠΑ, όπως συνταξιοδοτική ταμεία και πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις, και από χώρες όπως η Κίνα και η Ιαπωνία».

 

Φυσικά, είμαστε αυτοί που πρέπει να αποπληρώσουμε αυτό το δανεικό χρέος.

 

Για παράδειγμα, οι Αμερικανοί φορολογούμενοι αναγκάστηκαν να πληρώσουν περισσότερα από 5,6 τρισεκατομμύρια δολάρια από την 11η Σεπτεμβρίου για τον δαπανηρό, ατελείωτο λεγόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» του στρατιωτικού βιομηχανικού συγκροτήματος. Αυτό μεταφράζεται σε περίπου 23.000 $ ανά φορολογικό για να διεξάγεται πόλεμος στο εξωτερικό, να καταλαμβάνουν ξένες χώρες, να παρέχουν οικονομική βοήθεια σε ξένους συμμάχους και να γεμίζουν τις τσέπες των αμυντικών εργολάβων και να λαδώνουν τα χέρια διεφθαρμένων ξένων αξιωματούχων.

 

Προσέξτε, αυτό είναι μόνο ένα μέρος των δαπανών του Πενταγώνου για τη στρατιωτική αυτοκρατορία της Αμερικής.

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξοδεύουν επίσης περισσότερα για εξωτερική βοήθεια από οποιοδήποτε άλλο έθνος, με σχεδόν 300 δισεκατομμύρια δολάρια να εκταμιεύονται σε μια πενταετία. Περισσότερες από 150 χώρες σε όλο τον κόσμο λαμβάνουν βοήθεια που χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους των ΗΠΑ , με τα περισσότερα από τα κεφάλαια να πηγαίνουν στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία. Και αυτή η τιμή αυξάνεται συνεχώς .

 

Όπως αναφέρει το Forbes , « η εξωτερική βοήθεια των ΗΠΑ μειώνει τα ομοσπονδιακά κεφάλαια που δαπανούν ετησίως 48 από τις 50 κυβερνήσεις των πολιτειών. Μόνο οι κυβερνήσεις των πολιτειών της Καλιφόρνια και της Νέας Υόρκης ξόδεψαν περισσότερα ομοσπονδιακά κεφάλαια από αυτά που έστελναν οι ΗΠΑ στο εξωτερικό κάθε χρόνο σε ξένες χώρες».

 

Πιο πρόσφατα, οι ΗΠΑ έχουν διαθέσει σχεδόν 115 δισεκατομμύρια δολάρια σε επείγουσα στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια για την Ουκρανία από την έναρξη της εισβολής στη Ρωσία.

 

Όπως προειδοποίησε ο Dwight D. Eisenhower σε μια ομιλία του το 1953, έτσι το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα συνεχίζει να γίνεται πλουσιότερο, ενώ ο Αμερικανός φορολογούμενος αναγκάζεται να πληρώνει για προγράμματα που βελτιώνουν ελάχιστα τη ζωή μας, διασφαλίζουν την ευτυχία και την ευημερία μας ή διασφαλίσουμε τις ελευθερίες μας.

 

Αυτός δεν είναι τρόπος ζωής.

 

Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι ατελείωτοι πόλεμοι της κυβέρνησης που μας αιμορραγούν.

 

Αναγκαζόμαστε επίσης να πληρώσουμε χρήματα για συστήματα επιτήρησης για να παρακολουθήσουμε τις κινήσεις μας, χρήματα για να στρατιωτικοποιήσουμε περαιτέρω την ήδη στρατιωτικοποιημένη αστυνομία μας, χρήματα για να επιτρέψουμε στην κυβέρνηση να κάνουμε έφοδο στα σπίτια και στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς, χρήματα για να χρηματοδοτήσουμε σχολεία όπου τα τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν τίποτα. ελευθερία και τα πάντα σχετικά με τον τρόπο συμμόρφωσης, και συνεχόμενα.

 

Υπήρξε μια εποχή στην ιστορία μας που οι πρόγονοί μας είπαν «φτάνει πια» και σταμάτησαν να πληρώσουν τους φόρους τους σε αυτό που θεωρούσαν παράνομη κυβέρνηση. Έμειναν στη θέση τους και αρνήθηκαν να υποστηρίξουν ένα σύστημα που σιγά σιγά έπνιγε κάθε απόπειρα αυτοδιοίκησης και το οποίο αρνήθηκε να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα του εναντίον του λαού. Η αντίσταση τους έσπειρε τους σπόρους για την επανάσταση που θα ακολουθούσε.

 

Δυστυχώς, στα 200 και πλέον χρόνια από τότε που ιδρύαμε τη δική μας κυβέρνησή μας, αφήσαμε τραπεζίτες, γραφειοκράτες και γραφειοκράτες να λασπώσουν τα νερά και να κλείσουν τους λογαριασμούς σε τέτοιο βαθμό που επιστρέψαμε εκεί που ξεκινήσαμε.

 

Για άλλη μια φορά, έχουμε ένα δεσποτικό καθεστώς με έναν αυτοκρατορικό ηγέτη να κάνει ό,τι θέλει.

 

Για άλλη μια φορά, έχουμε ένα δικαστικό σύστημα που επιμένει ότι δεν έχουμε δικαιώματα κάτω από μια κυβέρνηση που απαιτεί από τον λαό να βαδίσει με τις επιταγές της.

 

Και για άλλη μια φορά, πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε ή θα σπάσουμε το βήμα μας και θα κάνουμε μια στροφή προς την ελευθερία.

 

Αλλά τι θα γινόταν αν δεν βγάζαμε απλώς τα χαρτζιλίκια μας και δεν ανταποκρινόταν στις εξωφρενικές προτάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για περισσότερα χρήματα;

 

Τι θα γινόταν αν δεν κάναμε απλώς ευσυνειδησία στην ουρά για να ρίξουμε τα δύσκολα κερδισμένα δολάρια σε κάθε συλλογή, χωρίς ερωτήσεις σχετικά με το πώς θα δαπανηθούν;

 

Τι θα γινόταν αν, αντί να στέλνουμε αθόρυβα τις φορολογικές μας επιταγές, ελπίζοντας μάταια σε κάποια πενιχρή επιστροφή, κάναμε λίγους υπολογισμούς και αρχίζαμε να αφαιρούμε από τους φόρους μας εκείνα τα προγράμματα που αρνούμαστε να υποστηρίξουμε;

 

Όπως διευκρινίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People και στο φανταστικό αντίστοιχό του The Erik Blair Diaries , αν δεν έχουμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε τι θα συμβεί με τα χρήματα που κερδίζουμε με κόπο, τότε δεν το κάνουμε έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα.

 

*

 

Σημείωση για τους αναγνώστες: Κάντε κλικ στο κουμπί κοινής χρήσης παραπάνω. Ακολουθήστε μας στο Instagram και στο Twitter και εγγραφείτε στο κανάλι μας στο Telegram. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε και να μοιραστείτε ευρέως άρθρα της Παγκόσμιας Έρευνας.

 

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο The Rutherford Institute .

 

Ο συνταγματικός δικηγόρος και συγγραφέας John W. Whitehead είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Rutherford . Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι τα best-seller Battlefield America: The War on the American People , το βραβευμένο A Government of Wolves: The Emerging American Police State και ένα ντεμπούτο δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας, The Erik Blair Diaries . Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Whitehead στη διεύθυνση staff@rutherford.org .

 

Η Nisha Whitehead είναι η Εκτελεστική Διευθύντρια του Ινστιτούτου Rutherford. Πληροφορίες σχετικά με το Ινστιτούτο Rutherford είναι διαθέσιμες στη διεύθυνση www.rutherford.org .

 

Συνεισφέρουν τακτικά στην Παγκόσμια Έρευνα.

 

Η αρχική πηγή αυτού του άρθρου είναι η Παγκόσμια Έρευνα

Πνευματικά δικαιώματα © John W. Whitehead και Nisha Whitehead, Παγκόσμια Έρευνα, 2023

https://www.globalresearch.ca/fiscal-insanity-government-borrows-6-billion-day-were-stuck-bill/5815639