Ο Δράκος της Θεσσαλίας και ο Δρακόντειος Κώδικας

 

Ο Δράκωνας της Θεσσαλίας και ο Δρακόντειος Κώδικας

Ο Δράκος ήταν Αθηναίος νομοθέτης κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. συγγραφέας του περίφημου κώδικα, που φέρει το δικό του όνομα, «Code of Dracon».

Η επιτροπή παρελήφθη το έτος 621, προκειμένου να πραγματοποιηθεί αναθεώρηση του Συντάγματος και των νόμων της εποχής εκείνης. 

Και είναι ότι η Αθήνα έζησε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν γινόταν μια συνεχής κατάχρηση από την πλευρά της Ευπατρίδας. καθώς και όταν ανακύπτει ένας αληθινός κοινωνικός αγώνας, όταν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των διαφορετικών τάξεων: της αριστοκρατικής τάξης και του δήμου. αποτελώντας σημαντικό μέρος των τελευταίων οι έμποροι.

 Ο αγώνας είχε μόνο έναν στόχο: την απόκτηση πολιτικής εξουσίας  .

Σύμφωνα με αυτό το σενάριο,  ένας Αθηναίος ευγενής, προσπάθησε να πάρει την εξουσία το έτος 632 π.Χ., με αυτό που γνωρίζουμε ως «πραξικόπημα», οπότε λέγεται ότι προσπάθησε να εγκαταστήσει την τυραννία στην Αθήνα. 

Λέγεται επίσης ότι, όπως ο τύραννος των Μεγάρων Θεαγένης, που ήταν και γαμπρός του, προσπάθησε να εγκαθιδρύσει την ίδια εξουσία μέσω του «πραξικοπήματος» .

Για όλους αυτούς τους λόγους, γίνεται κατανοητό ότι η Αθήνα χρειαζόταν μια μεταρρύθμιση, για να καταπολεμήσει τα κοινωνικά δεινά και την τυραννία που την έπληξαν. 

Έτσι, ο Ντράκον ήταν επιφορτισμένος να δώσει «λύση» στον σπασμό που βίωνε η ​​Αθήνα. 

Έτσι, θεσπίζει μια σειρά από αυστηρές ποινές για εγκλήματα, που κυμαίνονται από τις πιο σοβαρές έως τις πιο ελαφριές. 

Εδώ έγκειται η σκληρότητα και η σοβαρότητά του. Γι' αυτό ονομάζεται πλέον Ποινικός Κώδικας, με τη θέσπιση μιας σειράς ποινών, εννοούμενων ως κυρώσεων, για ρητά εγκλήματα. μεταξύ των οποίων ήταν και ο θάνατος. 

Το εντυπωσιακό είναι ότι η ίδια κύρωση επιβλήθηκε τόσο για σοβαρά όσο και για ελαφρά εγκλήματα. όπως κλοπή? που αποδεικνύει τη σοβαρότητα με την οποία είναι γνωστή.

Έτσι, ως αποτέλεσμα Κώδικα, και μέσω του διορισμού έκτακτου νομοθέτη, επιχειρήθηκε να ρυθμιστεί μια σειρά από εγκλήματα με σκληρές ποινές, ώστε να επιτευχθεί η τάξη στην Αθήνα.

 Από εκεί προέρχεται ο όρος «δρακόντειος», που σήμερα χρησιμοποιείται ως συνώνυμο του «εξαιρετικά σκληρός».

Επανάληψη της ιστορίας, το ζούμε πάλι σήμερα!

Δράκος . Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κοινωνική σύγκρουση που προκλήθηκε από το πραξικόπημα της Cilón και την εξορία του Megacles , θεωρήθηκε ότι ο πολίτης Dracón συνέταξε έναν αυστηρό νομοθετικό κώδικα που βασιζόταν σε παραδοσιακούς κανόνες, με διαιτησία από τους δικαστές. Οι Αθηναίοι πολίτες χωρίστηκαν σε τέσσερις τάξεις με βάση την απογραφή, από τις οποίες μόνο οι οπλίτες, ικανοί να οπλιστούν, μπορούσαν να επιδιώξουν στα κατώτερα δικαστήρια. Οργάνωσε τις εξουσίες των δικαστηρίων και ξεκίνησε διάφορες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν μπόρεσε να εμποδίσει την αριστοκρατία να συνεχίσει να απολαμβάνει την εξουσία. Η κατάσταση των πολιτών συνέχιζε να χειροτερεύει και οι αντιπαραθέσεις διαιωνίστηκαν.

Υπήρξε άρχοντας και νομοθέτης της Αθήνας τον 7ο αιώνα π.Χ. Συντάκτης ενός σκληρού ποινικού κώδικα στον οποίο τόσο τα πιο σημαντικά εγκλήματα όσο και τα λιγότερο σημαντικά τιμωρούνταν με θάνατο. για αυτό το λόγο η λέξη «δρακόντειος» έχει χρησιμοποιηθεί σε όλη την ιστορία ως συνώνυμο των υπερβολικά κατασταλτικών νομικών μέτρων. Δεν υπάρχει ακρίβεια στις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου του Δράκωνα , αν και εικάζεται ότι πέθανε στην Αίγινα , εξόριστος. Η μεταρρύθμισή του ήταν σε ισχύ μέχρι τον έκτο αιώνα π.Χ. , όταν αντικαταστάθηκε από τον κώδικα του Σόλωνα . Ο Δράκων θεωρείται ο πρώτος νομοθέτης που κωδικοποίησε τις αθηναϊκές παραδόσεις δίνοντάς τους χαρακτήρα δικαίου.

ιστορική στιγμή

Στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. η κατάσταση στην Αθήνα ήταν αρκετά συγκρουσιακή. Η κατάχρηση εκ μέρους των ευπατριωτών με το μονοπώλιο των εξουσιών του Κράτους είχε ως αποτέλεσμα έναν πραγματικό κοινωνικό αγώνα. Οι διαμάχες μεταξύ της άρχουσας αριστοκρατικής τάξης και του δήμου, με επικεφαλής τη νέα τάξη των πλούσιων εμπόρων, σε συνεχή διαμάχη για την εξουσία της πόλης και για τα πολιτικά δικαιώματα, γενικεύτηκαν, προκαλώντας, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα , την εμφάνιση των τυραννιών.

Σε αυτό το πλαίσιο εμφανίστηκε ο Κύλωνας , ένας αριστοκράτης που έκανε πραξικόπημα το 632 π.Χ. και προσπάθησε να γίνει τύραννος, αλλά η Αθήνα δεν ήταν προετοιμασμένη για τυραννία και η απόπειρα απέτυχε. Μια άλλη προσπάθεια να σταματήσουν οι καταχρήσεις των ευπατριωτών θα μπορούσε να είχε καθοδηγηθεί από μια φατρία της ίδιας της αριστοκρατίας που, με επικεφαλής τον Dracón , προσπάθησε να καθιερώσει ένα σύστημα κωδικοποιημένων νόμων που θα ρύθμιζε τη συνύπαρξη. Είναι πιθανό ότι αντιμέτωποι με την απειλή μιας κοινωνικής εξέγερσης, οι Ευπατρίδες δέχτηκαν ότι οι άρχοντες, στην προκειμένη περίπτωση ο Δράκωνας , κωδικοποιούσαν τους νόμους όπως απαιτούσε ο δήμος.

κώδικας του δράκου

Σύμφωνα με πηγές, η δρακόντεια μεταρρύθμιση καθόρισε σκληρές ποινές για κάθε είδους εγκλήματα, ποινές που συχνά περιλάμβαναν τη θανατική ποινή ακόμη και για μικροαδικήματα. Ο Dracón δικαιολόγησε τη αυστηρότητα των νόμων του δηλώνοντας ότι τα μικρά εγκλήματα άξιζαν θάνατο και ότι δεν έβρισκε μεγαλύτερη τιμωρία για τα μεγάλα. Έτσι, για παράδειγμα, κάθε είδους ληστεία τιμωρούνταν με θανατική ποινή, ενώ η μη πληρωμή των χρεών τιμωρούνταν με τη σκλαβιά.

Μετά την απόπειρα χρυσού της πολιτείας Cilón , χρειάστηκε να καταρτιστούν οι νόμοι και να αποτυπωθούν γραπτώς, για να αποφευχθεί η μη συμμόρφωση και η επακόλουθη εφαρμογή. Ο υπεύθυνος για αυτό ήταν ο άρχων Δρακόν γύρω στο έτος 621 π.Χ. Από αυτή τη στιγμή, η κοινότητα των πολιτών θα είναι μέσω των δικαστηρίων που θα κρίνει τους δολοφόνους και θα προστατεύει όλους τους πολίτες. Ο Ντρακόν ίδρυσε ένα σώμα 51 φετών που θα κρίνει αν οι δολοφονίες ήταν σκόπιμες ή εκούσιες.

Τα εγκλήματα αίματος κρίθηκαν από τους αρχηγούς των διαφόρων φυλών στις οποίες ήταν χωρισμένος ο αθηναϊκός πληθυσμός και είχαν έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα, θεωρούνται μάλιστα οι προκάτοχοι των στρατηγών. Η μεταρρύθμιση του Δράκωνα χώρισε τους Αθηναίους σε τέσσερις απογραφικές τάξεις. Τα κατώτερα δικαστήρια προορίζονταν για τους οπλίτες, τους πολίτες αρκετά πλούσιους για να πληρώνουν για τις στρατιωτικές τους προμήθειες, αλλά που δεν ανήκαν στην αριστοκρατία, η οποία αποτελούσε το ιππικό και κυριαρχούσε στα ανώτερα μάγια. Επιπλέον, ο δρακόντειος κώδικας ρύθμιζε τις εξουσίες των δικαστηρίων και υποστήριξε διάφορες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις με στόχο τον περιορισμό της εξουσίας της αριστοκρατίας και προς όφελος των λιγότερο ευνοημένων τάξεων.

Παρόλα αυτά, η αριστοκρατία συνέχισε να μονοπωλεί τα κυβερνητικά όργανα της πόλης και η κατάσταση των πολιτών συνέχισε να χειροτερεύει, με αποτέλεσμα να διαιωνίζονται οι κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Η μεταρρύθμιση του Dracon θα μπορούσε να ήταν το πρώτο σημείο στην κοινωνική κλιμάκωση της οπλιτικής ολιγαρχίας και η αρχή της χειραφέτησης των ελεύθερων αγροτών από την αριστοκρατική πελατεία. Παρά τη σκληρότητα των δρακόντειων ποινών, που πρέπει να τοποθετηθούν στο ιστορικό τους πλαίσιο, ο Δρακωνικός κώδικας σήμαινε το τέλος της νομικής αυθαιρεσίας, αφού οι ποινές ήταν ανεξάρτητες από την κοινωνική θέση των παραβατών. Με αυτόν τον τρόπο περιορίστηκε σταθερά η δικαστική εξουσία των ευγενών και κυρίως εξαφανίστηκε η ατιμωρησία της.

Το μέλλον του Δρακόνειου Κώδικα

Ο Δρακωνικός κώδικας αργότερα καταργήθηκε και χαρακτηρίστηκε αφόρητος λόγω της σκληρότητάς του και της αποτυχίας του να τερματίσει τα κοινωνικά προβλήματα. Πιθανώς, ακόμη και για τους συγχρόνους του ο κώδικας ήταν υπερβολικά σκληρός, αφού εν ζωή του Δράκωνα , άρχοντα ακόμη το 594 π.Χ. , καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από νέα νομοθεσία, τον κώδικα του Σόλωνα , που διατηρούσε τη θανατική ποινή μόνο για τους δολοφόνους. Με διάταγμα του έτους 409 π.Χ. είναι γνωστό ότι την ημερομηνία αυτή εξακολουθούσαν να ισχύουν μέρος των νόμων του Δράκωνα σχετικά με το φόνο.