Εγκοίμηση: Η ιατρική του Ασκληπιού και ο ύπνος ως τελετουργική μέθοδος θεραπείας στην αρχαία Ελλάδα

Οι αρχαίοι Έλληνες τον είχαν προσωποποιήσει, ως αδελφό του Θανάτου, και τον θεωρούσαν γενικά ήσυχο και πράο θεό: Ο Ύπνος ήταν γιος της Νύχτας και του Ερέβους, όπως αναφέρεται στη «Θεογονία» του Ησιόδου, και χαρακτηριζόταν, όπως και ο αδελφός του, «δεινός θεός». Στους συγγενείς του περιλαμβάνονταν και άλλες παρόμοιων χαρακτηριστικών θεότητες, όπως ο Μορφέας, ο Φοβήτωρ (ή Ίκελος) και ο Φάντασος, γιοι ή αδελφοί του (οι Όνειροι- υποτίθεται ότι είχε χίλιους συνολικά) που είχαν να κάνουν με τα όνειρα. Παρά την ήρεμη φύση του, ήταν ιδιαίτερα ισχυρός, σε σημείο που μπορούσε να «εξουδετερώσει» ακόμα και τον Δία, όπως φαίνεται στην Ιλιάδα, όταν η Ήρα ζητά τη βοήθειά του για να μπορέσει η ίδια να ξεφύγει και να βοηθήσει τους Αχαιούς- κάτι για τον οποίο του έταξε την Πασιθέη, θεά της χαλάρωσης και της ξεκούρασης. Στους Ρωμαίους ήταν γνωστός ως Somnus, και υποτίθεται ότι ζούσε σε μια σπηλιά, όπου δεν μπορούσαν να μπουν οι ακτίνες του ήλιου ή του φεγγαριού, και που στην είσοδό της υπήρχαν φυτά με υπνωτικές ιδιότητες. Μέσα στη σπηλιά έρεαν τα νερά της Λήθης, τα οποία έπιναν οι νεκροί στον Άδη για να ξεχάσουν το παρελθόν τους.

Η σφαγή των Ελλήνων από το Βυζάντιο και την Εκκλησία!

 Ο ορισμός του μίσους!

Για αυτά τα εγκλήματα ο χριστιανισμός και τα ζόμπι οι χριστιανοί... λένε με θράσος απύθμενο...Εεεε...Κακιά στιγμή ήταν από μερικούς παλαβούς!!! Που κρατά 2.000 χρόνια!!!

Τα παρακάτω είναι αυτοκρατορικά διατάγματα από την εποχή του Βυζαντίου με τα οποία δίνονται οδηγίες προς τους τοπικούς άρχοντες για το πως θα εξαλείψουν τους “Έλληνες”. Σαν Έλληνες θεωρούνται αυτοί που δεν ασπάστηκαν τον χριστιανισμό αλλά συνέχιζαν να εξασκούν την προγονική τους Ελληνική θρησκεία και να διαβάζουν και να μελετούν αρχαία κείμενα φιλοσόφων.

Εντύπωση προκαλεί η φράση «διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού»! 

Ο ορισμός του μίσους! Απολαύστε:

«Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί τους (των Ελλήνων), όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». (Αυτοκράτορες Θεοδόσιος και Βαλεντιανός προς Ισίδωρον, Έπαρχο Πραιτωρίου, 14 Νοεμβρίου 435 μ.Χ.)

Εβραίοι καθορίζουν την ιστορία της Ελλάδος από το 500 π.Χ.

 30/11/2011

 

Τα χρόνια πριν το 514 π.Χ. που οδήγησαν στην πολιτική επιρροή του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα(1) στην Αθήνα , ξεκινάει η σαθρή ιστορία της Ελλάδας. Τόσο ο Αρμόδιος όσο και ο Αριστογείτονας ανήκαν στο γένος των Γεφυραίων(2), μιας μεγάλης ομάδας κατοίκων της Αττικής που δεν θεωρούνταν αυτόχθονες και ανήκαν στην ουσία στην τάξη των μεταναστών. Οι Γεφυραίοι ήταν αρχαία φυλή για την οποία κάνει λόγο ο Ηρόδοτος. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Γεφυραίοι προερχόμενοι από την Φοινίκη, εγκαταστάθηκαν με τον Κάδμο στην Βοιωτία παίρνοντας ως μερίδιο την Τανάγρα. Στην συνέχεια εκδιώχθηκαν από τους υπόλοιπους Βοιωτούς και κατέφυγαν στην Αττική.

– Οι Εβραίοι γεφυραίοι εισήγαγαν την δημοκρατία – οχλοκρατία, για την οποία στην συνέχεια ο Αριστοτέλης είχε προειδοποιήσει τους Έλληνες αποκαλώντας την εκτροπή της Πολιτείας(3).

– Εισήγαγαν την ομοφυλοφιλία.

– Εισήγαγαν την δουλεία.

Σπάρταθλον

Σπάρταθλον, 1986

Διεθνής αγώνας υπερμαραθωνίου δρόμου 245,3 χιλιομέτρων, με αφετηρία την Αθήνα και τερματισμό τη Σπάρτη. Διεξάγεται κάθε χρόνο από το 1983 την τελευταία Παρασκευή του Σεπτεμβρίου, σε ανάμνηση του κατορθώματος του Αθηναίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη, τον οποίον έστειλαν οι Αθηναίοι στρατηγοί στη Σπάρτη για να ζητήσει τη βοήθειά της εν όψει της μάχης του Μαραθώνα με τους Πέρσες (490 π.Χ).
Η ιδέα για τη δημιουργία του αγώνα οφείλεται στον βρετανό σμήναρχο Τζον Φόντεν, ο οποίος θέλησε να επαληθεύσει την εξιστόρηση του περιστατικού από τον Ηρόδοτο, που αναφέρει ότι ο Φειδιππίδης διήνυσε την απόσταση Αθήνα - Σπάρτη πεζός μέσα σε δύο ημέρες. Θα επιχειρήσει να διανύσει τη διαδρομή του Φειδιππίδη μαζί με τέσσερις φίλους του στις 8 Οκτωβρίου 1982 και σε λιγότερο από 40 ώρες θα τερματίσουν αυτός και δύο από τους φίλους του στο άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη, επαληθεύοντας πανηγυρικά τη διήγηση του «πατέρα της ιστορίας». Από την επόμενη χρονιά το «Σπάρταθλον» ήταν γεγονός, με διοργανωτή τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Διεθνής Σύνδεσμος Σπάρταθλον».

Η Μάχη του Μαραθώνα

Περίφημη μάχη, που έγινε τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. στην πεδιάδα του Μαραθώνα, μεταξύ των Αθηναίων και των Πλαταιέων με αρχηγό τον Μιλτιάδη και των Περσών με αρχηγούς τον Δάτι και τον Αρταφέρνη. Η κύρια πηγή πληροφόρησης για τη Μάχη του Μαραθώνα, όπως και για το σύνολο των Περσικών Πολέμων, παραμένει ο Ηρόδοτος, ο αποκαλούμενος «πατέρας της ιστορίας». Όσον αφορά την ακριβή ημερομηνία της μάχης, ο Γερμανός φιλόλογος Φίλιπ Άουγκουστ Μπεκ (1785 -1867) πρότεινε το 1855 τη 12η Σεπτεμβρίου, η οποία από τότε επικράτησε ως η συμβατική ημερομηνία για τη Μάχη του Μαραθώνα.

Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας

Ονομαστή ναυμαχία της αρχαιότητας, που διεξήχθη στις 28 ή 29 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ. (υπάρχει και η εκδοχή της 22ας Σεπτεμβρίου) στο στενό της Σαλαμίνας, κατά την οποία οι Έλληνες, με μικρές δυνάμεις, αλλά με άριστη τακτική, κατατρόπωσαν τον πανίσχυρο στόλο των Περσών.
Μετά την πτώση των Θερμοπυλών, οι Πέρσες του Ξέρξη προχώρησαν προς την Αθήνα, την οποία κατέλαβαν εύκολα, γιατί οι Αθηναίοι την είχαν εγκαταλείψει. Είχαν πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών, πως μόνο «τα ξύλινα τείχη» θα τους έσωζαν και τέτοια θεώρησαν τα καράβια τους, στα οποία και κατέφυγαν. Μερικοί μόνο γέροντες, μη θέλοντας να ακούσουν τον Θεμιστοκλή ότι τα «ξύλινα τείχη» ήταν τα καράβια, έμειναν στην Αθήνα, κλείστηκαν στην Ακρόπολη κι έφτιαξαν γύρω πραγματικά ξύλινα τείχη. Όπως ήταν επόμενο, όταν έφθασαν οι Πέρσες, τούς σκότωσαν κι έκαψαν την Αθήνα. Σχεδόν με την είσοδο των Περσών στην Αθήνα, αγκυροβόλησε στον όρμο του Φαλήρου και ο περσικός στόλος, έχοντας παραπλεύσει την Εύβοια και το Σούνιο.

Η Μάχη των Πλαταιών

Τον Αύγουστο του 479 π.Χ. (στις 27 Αυγούστου, κατά μία εκδοχή) οι Έλληνες νικούν του Πέρσες στην πεδιάδα των Πλαταιών και εξαφανίζουν οριστικά την περσική απειλή από τον ελλαδικό χώρο.
Ο Περσικός στρατός υπό τον Μαρδόνιο, αφού ξεχειμώνιασε στη Θεσσαλία, ετοιμάσθηκε την άνοιξη του 479 π.X. να επιτεθεί εκ νέου κατά της Αθήνας. Προτού όμως ξεκινήσει, ο Μαρδόνιος έστειλε στην Αθήνα το σύμμαχό του και υποτελή βασιλέα της Μακεδονίας, Αλέξανδρο Α', με συγκεκριμένες προτάσεις ειρήνης. Πρότεινε στους Αθηναίους να γίνουν σύμμαχοί του κι αυτός θα αναλάμβανε όχι μόνο να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη πόλη και τους ναούς της, αλλά θα τους καθιστούσε ηγεμόνες της Ελλάδας.

Μελετώντας τον κόσμο και παρηγορώντας την ψυχή: Η στωική τέχνη της ζωής

Το πιο καλό ταξίδι το ᾽δωσε το ναυάγιο

Ο Επίκουρος δεν είχε έρθει ακόμη στην Αθήνα να ιδρύσει τη Σχολή του, όταν γύρω στο 312 π.Χ. ένα πλοίο φορτωμένο πορφύρα από τη Φοινίκη ναυάγησε έξω από τον Πειραιά. Ο νεαρός που συνόδευε το εμπόρευμα σώθηκε και βγήκε στην κοντινή στεριά. Είχε αρκετά χρήματα μαζί του και το πολυσύχναστο λιμάνι μπορούσε εύκολα και ευχάριστα να τα αποσπάσει από έναν εικοσάχρονο: τόσα καταστήματα με μυρωδικά κάθε λογής, βραδινή ζωή με φαγητό, χορό και τραγούδια, καπηλειά που έφερναν κοπέλες από την Ελευσίνα.

Όμως εκείνος ο αδύνατος, ψηλός, μελαχρινός νεαρός δεν στάθηκε. Μια και το εμπόρευμα έδινε χρώμα στον βυθό του Σαρωνικού, του έμενε άφθονος χρόνος ώσπου να επιστρέψει στην πατρίδα του, το Κίτιο της Κύπρου (τη σημερινή Λάρνακα). Εκεί θα εξηγούσε τα καθέκαστα στον ιδιοκτήτη του εμπορεύματος. Δεν αμφέβαλλε ότι θα τον έπειθε πως το φορτίο είχε βουλιάξει και πως δεν έκλεψε τα χρήματα πουλώντας το. Στο κάτω κάτω, ο Μνασέας, ο έμπορος της πορφύρας, ήταν ο πατέρας του! Βρήκε, λοιπόν, την ευκαιρία και τράβηξε για την Αθήνα.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ΜΕ ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΟ: Απίστευτα προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ΜΕ ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΟ: Απίστευτα προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη:   Τα Ομηρικά έπη, πριν απ' όλα, δίδαξαν την ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτε...

Απίστευτα προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη

 

Τα Ομηρικά έπη, πριν απ' όλα, δίδαξαν την ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτελούν κορυφαία λογοτεχνικά αριστουργήματα. Υπήρξαν ένα ευαγγέλιο για τον ελληνικό λαό, ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο γενικά από στοιχεία μαγείας, μεταφυσικής ή δεισιδαιμονίας. Επιπλέον μέσα από αυτά οι Ελληνες διδάχθηκαν......
πρότυπα τιμής, ευγενούς ανατροφής και ορθής γλώσσας. Τα Ομηρικά έπη δίδαξαν επίσης ιστορία -την ιστορία των αρχών της μινωικής και της μυκηναϊκής εποχής- ενώ αποτελούν τον προάγγελο μιας νέας εποχής, δίνοντας στον αναδυόμενο ελληνικό λαό το στέρεο εκείνο θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε έναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ορθής συμπεριφοράς, περηφάνια κι αξιοπρέπεια.

ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ΜΕ ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΟ: Οι απροσκύνητοι Έλληνες...

Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ ΜΕ ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΟ: Οι απροσκύνητοι Έλληνες...: "ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΙΑΣ ΣΤΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ"- Αριστοτέλης...

Οι απροσκύνητοι Έλληνες...

"ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΙΑΣ ΣΤΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ"- Αριστοτέλης

ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ | "Δεν υπάρχει στα ήθη των Ελλήνων το προσκύνημα"

Σαφείς καταδικαστικές αναφορές γύρω απο την καθαρώς βαρβαρική " συνήθεια " του προσκυνήματος και της γονυκλισίας, υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στα κείμενα όχι μόνον της Αρχαίας αλλά και της Νεωτέρας Γραμματείας μας, καθώς και στις στήλες των διαφόρων Λεξικών της Ελληνικής Γλώσσης. Ο ποιητής Θέογνις ο Μεγαρεύς { ΣΤ' αι. π.χ. } καταδικάζει ακόμη και την απλή κλίσι της κεφαλής χαρακτηρίζοντας την ώς δουλική συμπεριφορά:

" Ού ποτε δουλική κεφαλή ιθεία πέφυκεν, άλλ' αιει σκολιή, καυχένα λοξόν έχει " | " Ουδέποτε δουλική κεφαλή γεννήθηκε όρθια, αλλά πάντοτε κυρτή και τον αυχένα λοξόν τον έχει ". { Ελεγ. 535 }

Υπήρχε η έννοια του παράδεισου στους αρχαίους Έλληνες;

John Ashton 

 

Η αθανασία των ποιητών 

Οι πρώτοι και πιο σημαντικοί Έλληνες ποιητές ήταν ο Όμηρος και ο Ησίοδος, που απήγγελναν τις ιστορίες τους σε γιορτές, πανηγύρια και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Τα έργα τους απέκτησαν γραπτή μορφή τον 8ο αιώνα π.Χ. Αυτοί δε χρησιμοποίησαν ποτέ τη λέξη «παράδεισος», αφού στην εποχή τους δεν υπήρχε. Η λέξη αυτή μπήκε στην ελληνική γλώσσα τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον ιστορικό Ξενοφώντα, όταν επέστρεφε από τα ταξίδια του στην Περσία.

Ο Ξενοφώντας ελληνοποιώντας την περσική λέξη pairidaeza (περίκλειστος κήπος) δημιούργησε τη λέξη παράδεισος. Στην αρχική της χρήση η λέξη σήμαινε τους βασιλικούς κήπους -γεμάτους άγρια ζώα και γάργαρα νερά- του Πέρση βασιλιά Κύρου και δεν είχε καμιά σχέση με τη μεταθανάτια ζωή. Η λέξη αποκτά για πρώτη φορά πνευματικό περιεχόμενο, όταν οι Έλληνες μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης τη χρησιμοποιούν για να περιγράφουν την Εδέμ στο βιβλίο της Γένεσης.

Είναι το Παλίμψηστο του Γαληνού οι θεραπείες των αρχαίων Ελλήνων για όλα τα νοσήματα;

11 Ιουλ 2016 12:20

Μια μετάφραση του 6ου αιώνα από το έργο ενός από τους σημαντικότερους αρχαίους Έλληνες γιατρούς ανακαλύφθηκε σε ένα δερματόδετο χειρόγραφο.

Το έργο του Γαληνού ήταν κρυμμένο κάτω από το κείμενο χριστιανικών ύμνων 1000 ετών. Ένας ερευνητής δήλωσε στους New York Times ότι οι ιδέες του Γαληνού για τα φάρμακα ήταν «εντελώς τρελές», αλλά το παλίμψηστο κείμενο περιέχει σημαντικές ενδείξεις για το πώς οι αρχαίοι Έλληνες θεράπευαν τις ασθένειες.

Θεσσαλονίκη: Το μετρό μπροστά σε σημαντική αρχαιολογική αποκάλυψη

Αποκαλύφθηκε ένα από τα 26 πολίσματα που υπήρχαν γύρω από το Θερμαϊκό

Μπροστά σε μία από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις που έρχονται στο φως χάρη στο μετρό βρίσκονται οι αρχαιολόγοι και όλοι όσοι εμπλέκονται με την κατασκευή του υπόγειου μέσου σε σταθερή τροχιά της Θεσσαλονίκης!
Συγκεκριμένα, όπως όλα δείχνουν, στην περιοχή του «Makro» αποκαλύφθηκε ένα από τα 26 πολίσματα (κωμοπόλεις) που υπήρχαν γύρω από το Θερμαϊκό, τα οποία στη συνέχεια, επί βασιλιά Κάσσανδρου, αποτέλεσαν τη Θεσσαλονίκη!
Στην περιοχή ξεκίνησαν πριν από λίγους μήνες εργασίες για την κατασκευή του αμαξοστασίου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που διέθετε η «Αττικό Μετρό ΑΕ», δεν αναμένονταν αρχαιολογικά ευρήματα εκεί. Ωστόσο, με το που ξεκίνησαν οι εργασίες, άρχισαν να έρχονται στο φως ευρήματα.
Έκπληκτοι εργάτες και αρχαιολόγοι είδαν να αποκαλύπτονται, σε πολύ μικρό βάθος, τα ίχνη μιας ολόκληρης πόλης. Μάλιστα, τα νομίσματα που έρχονται στο φως, τα οποία είναι της κλασικής περιόδου, ενώ βρέθηκαν και τέσσερα ασημένια νομίσματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δείχνουν ότι κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για ένα πόλισμα…

Το 315 π.Χ.

«Θώρακες, άλογα και άνθη» στον αρχαιολογικό χώρο της Μεσσήνης

Νωπογραφία της Ιόλης Ξιφαρά (φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ).

12 08 '16 13:43

Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 2016

Εικαστική έκθεση με τίτλο «Θώρακες, άλογα και άνθη» διοργανώνει η Εταιρεία Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο 2016, στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μεσσήνης, σε επιμέλεια της Λουΐζας Καραπιδάκη.
Τα εγκαίνια έχουν προγραμματιστεί για το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου, αλλά στο μεταξύ η έκθεση θα είναι ανοιχτή στο κοινό, σε όλη τη διάρκεια των δύο μηνών, από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ.
Απόλυτα συνυφασμένη με την αρχαιότητα η αισθητική των γλυπτών έργων της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, από ξύλο, σίδηρο και ορείχαλκο, αφού παραπέμπει εμφανώς στα υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος αλλά πάντα παρόντος ελληνικού πολιτισμού τόσο με τις θεματικές της επιλογές, «θώρακες και άλογα», όσο και με τις μνημειακές διαστάσεις των γλυπτών της. Μύθοι και ιστορίες τόπων και ανθρώπων αντανακλώνται μέσα από τις νωπογραφίες της Ιόλης Ξιφαρά, η οποία χρησιμοποιώντας την τεχνική του fresco, με την ιδιαίτερη υφή και την ονειρική απόδοση των χρωμάτων, μας ταξιδεύει σε άλλους κόσμους, αυτούς της ποίησης, της μουσικής, της ιστορίας, των θρύλων.

Η Εθνική συνείδηση είναι η γνώση και το βίωμα της ιδιαίτερης φύσης του Έθνους στο οποίο ανήκουμε, η συνείδηση όλων των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων που αποτελούν το Έθνος, η γνώση του λαϊκού και φυλετικού χαρακτήρα, του πολιτισμού και της ιστορίας του, επιπλέον η συνείδηση του ότι ανήκουμε στο ίδιο Έθνος και των υποχρεώσεών μας προς αυτό.

Η Εθνική συνείδηση των Ελλήνων παρουσιάζεται πολύ πριν τους Περσικούς πολέμους, που αποτελούν ορόσημο στην εξέλιξής της. Πριν από τον 7ο π.Χ. αιώνα οι Έλληνες είχαν χαράξει γύρω τους ένα τείχος, που ξεχώριζε αυτό από τους άλλους λαούς, τους '‘βαρβάρους” όπως τους ονομάζανε. Στην αφύπνιση του κοινού Ελληνικού αισθήματος συνετέλεσε και η επαφή των Ελλήνων μέσω των αποικιών, με άλλους λαούς, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν συνειδητά τα γνωρίσματα της φυλής τους, κοινά σ’ αυτούς και ξένα στους αλλόφυλους. Επίσης οι Πανελλήνιοι Αγώνες, Πύθια, Νέμεα, Ίσθμια, ιδιαίτερα δε τα Ολύμπια, από τους οποίους αποκείονταν οι βάρβαροι, συνέβαλαν στην τόνωση της Πανελλήνιας συνειδήσεως.

Οι Έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ιδεολάτρες!

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, στο «Μετά τα Φυσικά, 1049a.26, 1029a.20, 1036a.23», η αρχική κοσμική ύλη είναι αγέννητος, άφθαρτος, αόριστος, άγνωστος καθ’ αυτήν, νεκρά, άμορφος και έξωθεν κινούμενη. Τα τέσσερα αρχικά κοσμικά στοιχεία των φιλοσόφων της κοσμολογικής περιόδου, και δη του Εμπεδοκλέους, είναι οι εκδηλώσεις της αρχικής κοσμικής ουσίας.

Συμφώνως με τον Αριστοτέλη, στο «Φυσικά, 192a.16, 192b.18», «Μετά τα Φυσικά, 1072b.3», η σκόπιμος κίνηση προκαλεί μορφοπλασματική ενέργεια, δια της οποίας η κοσμική ύλη μεταβαίνει εκ της δυνατότητας «δυνάμει» εις την πραγματικότητα «ενέργεια», δια της οποίας λαμβάνουνε υπόσταση τα πράγματα δια της επί της ύλης κυριαρχίας του Είδους (Ιδέα), όπερ αποτελεί την έννοια, την ουσία, τον τελικό σκοπό και την δύναμη, ήτις πραγματοποιεί τον σκοπό αυτόν.

Στην Γη κυριαρχεί δύναμη δημιουργός των τελικών μορφών της ύλης, η Εντελέχεια (βλ. Αριστοτέλης «Μετά τα Φυσικά, 1092a.3, 1050a.22»), η οποία εξωτερικώς εκδηλώνεται κατά την σχέση των συστατικών στοιχείων προς άλληλα και εσωτερικώς ως ψυχή των έμβιων όντων. Θρεπτική εις τα φυτά, αισθητική και κινητική στα ζώα και νοητική στον άνθρωπο, στον οποίο αθάνατος και θείος είναι ο ποιητικός νους, όστις προέρχεται, ως θείον δώρο, έξωθεν (θύραθεν) και είναι αληθώς θείος : είναι το καθαρό Λογικό, ο Νους. Ο θείος ούτος ξένος παρέχεται αφ’ εαυτού στον άνθρωπο, κατά την διάρκεια της ζωής και όταν το σώμα διαλύεται μετά την κυρίως ειπείν ζωή επιστρέφει προς τον καθολικό Νου, όστις είναι ο θεός και εν τω οποίο απορροφάται, κατά τον Αριστοτέλη στο «Περί ψυχής, 430a.17», «Περί γενέσεως και φθοράς, 736b.27»!

Εν τη λειτουργία του σύμπαντος σκοπός της κοσμικής ύλης είναι το Είδος και του σώματος η ψυχή, ήτις είναι εντελέχεια η πρώτη σώματος φυσικού δυνάμει ζωή έχοντος.

Ο Κόσμος είναι ενιαίο και καλώς διατεταγμένο σύνολο και μεταβαίνει ολονέν σε ανώτερα στάδια εξέλιξης. Η προϊούσα αυτή εξέλιξη αποτελεί τον σκοπό της φύσεως, στον οποίο υπηρετούν όλοι οι επιμέρους σκοποί, διότι έκαστον ον δεν είναι μόνον σκοπός εαυτού, αλλά και μέσο προς πραγματοποίηση ανώτερων σκοπών, επί των οποίων πάλι στηρίζονται άλλοι έτι υψηλότεροι, ούτως ώστε πάντες συνεργάζονται προς πραγματοποίηση του ενός μεγάλου σκοπού, όστις είναι ο Κόσμος ως όλον. Ούτω ολόκληρο το σύμπαν αποτελεί ιεραρχία σκοπών, εν τη οποία τόσο και επί μέρους όσον και το όλον τελεί εις διαρκεί εξέλιξη προς αεί ανώτερους σκοπούς.

Αλλά ποιος είναι ο ύψιστος και έσχατος σκοπός, προς τον οποίον κατατείνει ο Κόσμος ;;

Τούτο μανθάνουμε, λέγει ο Αριστοτέλης, εάν εξετάσουμε την σχέση Είδους και Ύλης κατά τα διάφορα στάδια της προς ανώτερους σκοπούς εξελίξεως.

Η ύλη υποχωρεί ολονέν περισσότερο όσο ανώτεροι είναι οι εκάστοτε πραγματοποιούμενες μορφές!

Συμβαίνει ότι και περί το έργο του καλλιτέχνη. Η ύλη από την οποία πλάττει τον ανδριάντα ή το άγαλμα, υποχωρεί αναλόγως προς το βαθμό της εμφανίσεως της μορφής/είδους/ιδέας, έως ότου δεν βλέπουμε πλέον εν τω μάρμαρο την ύλη, αλλά το καθαρό Είδος/Ιδέα/Μορφή!!

Όπερ και σημαίνει ότι οι έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ΙΔΕΟΛΑΤΡΕΣ!!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/03/ideolatres-ellines.html#ixzz4Hi0GPVMl

Οι αρετές της Ιδανικής Πολιτείας - ΠΛΑΤΩΝ

Οι απόψεις του Πλάτωνος για την ιδεώδη πολιτεία, η οποία διασφαλίζει στον πολίτη της τον άριστον βίον, εκθέτονται στον διάλογό του που τιτλοφορείται Πολιτεία. Με το παρόν θα εξετάσουμε το χωρίο 427c-445e από το τέταρτο βιβλίο της «Πολιτείας» και θα επιχειρήσουμε, σε πρώτη φάση, να προσδιορίσουμε τις αρετές της πόλεως και το περιεχόμενό τους. Έπειτα θα σκιαγραφήσουμε τα μέρη της ψυχής και θα ασχοληθούμε με την παραλληλότητα των αρετών της πόλεως με αυτές της ψυχής. Τέλος, θα αναφερθούμε στην πλατωνική εικόνα της δικαιοσύνης, τόσο στην κοινωνική όσο και στην ατομική της διάσταση, σε συνδυασμό με την ευδαιμονία πόλεως και ατόμου. Η ανάπτυξη θα γίνει σε τρεις ενότητες. Θα ακολουθήσουν τα συμπεράσματα.

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥΣ

Στον στίχο 427e10 της Πολιτείας η ιδεώδης πολιτεία ενσαρκώνει τις τέσσερις θεμελιώδεις αρετές. Χαρακτηρίζεται από Σοφία, Ανδρεία, Σωφροσύνη και Δικαιοσύνη. Η πόλη είναι σοφή, επειδή οι άρχοντές της (οι φιλόσοφοι-βασιλείς) είναι σοφοί και την καθοδηγούν προς το Αγαθόν. Είναι επίσης ανδρεία, για τον λόγο του ότι οι φύλακες-επίκουροι είναι ανδρείοι και μπορούν να υπερασπιστούν αφενός μεν τη εδαφική της ακεραιότητα αφετέρου δε τις αξίες που προβάλλει το εκπαιδευτικό της σύστημα. Χαρακτηρίζεται από σωφροσύνη, για το γεγονός ότι ανάμεσα στις τρεις τάξεις βασιλεύει η αρμονία, προκύπτουσα από την υποταγή της κατώτερης στις ανώτερες. Είναι ακόμη δίκαιη, επειδή το κάθε στοιχείο εκπληρώνει τη λειτουργία του δίχως να παρακωλύει την αντίστοιχη λειτουργία των άλλων.

Αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες και Πολιτική - Νίκος Σάχας

Τρίτη, 16 Αυγούστου 2016 13:26

Σκοπός του παρόντος βιβλίου είναι, μέσω αυτού, να προσεγγίσουμε το θέμα που αφορά στις σχέσεις των Ολυμπιακών Αγώνων με την πολιτική στην αρχαία Ελλάδα, δεδομένου μάλιστα ότι οι αγώνες ήταν και πολιτικοαθλητικοί μεταξύ των πόλεων-κρατών, οι οποίοι μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολιτικούς ανταγωνισμούς αλλά και σε συνεργασίες . Παράλληλα, είναι σκόπιμο να θίξουμε και τη σχέση της πολιτικής με τη θρησκεία, κυρίως ως προς τον ρόλο που διαδραμάτισε η δεύτερη στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αφού θρησκεία και αθλητικοί αγώνες συνδέονταν άρρηκτα μεταξύ τους. Θεωρητικά, ο αθλητισμός δεν πρέπει να συγχέεται με την πολιτική, γιατί τα ιδανικά και οι αξίες του δοκιμάζουν την αντοχή τους στον πραγματικό κόσμο και συνήθως γεύονται την πίκρα της ήττας. Παρόλα αυτά οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν άρρηκτα δεμένοι με την πολιτική κατάσταση στην αρχαία Ελλάδα. Ήταν γέννημα της προσπάθειας των ελληνικών πόλεων να ωριμάσουν πολιτικά, αντιμετωπίζοντας τις διχόνοιες τους κάτω από ένα κοινό σκοπό, το «ευ αγωνίζεσθαι».